ölçüsünde bağlanma derecesine erememişlerdir. Fakat öyle
görünüyor ki İslam ve Türk dünyası, yaşanılan bu anlamsız
gerginlik ve çelişkilerden sonra bu muhterem atalarını daha
iyi tanıma fırsatı bulacaklar ve kendi köklerini daha iyi
keşfetme ve anlama imkânına kavuşacaklardır (Ocak 2000:
451).
Ahmet Yesevî, vaktiyle hayatta iken oynadığı tarihi rolün bir
benzerini bir kere de ölümünden sonra oynayacak ve
Türkiye Türkleri ile diğer Türk dünyası arasında kurulmaya
çalışılan gönül ve kültür köprüsünün en önemli ayaklrından
birisini teşkil edecektir. Yesevî’nin insan anlayışı, diğer bir
ifade ile Yesevî hümanizmi, ne Batı’nın salt rasyonalizmine,
ne de Doğu’nun hayatın gerçeklerini ıskalayan mistifikas-
yonuna indirgenebilir. Onun felsefesi her iki unsuru
birleştiren ve bir potada eriten bir “Hikmet” pınarıdır.
Yrd. Doç. Dr. MUSTAFA EREN
Hoca Ahmet Yesevi'nin Manevi Mirası, S. 251-258
KAYNAKÇA:
Ahmed Yesevî (2016). Divân-ı Hikmet. Haz. Hayati Bice. İstanbul: H
Yay.
Çetinkaya, Bayram (2016). “Hoca Ahmet Yesevî Öğretisinde Âlim ve
Ârif Olguları”. Diyanet İlmi dergi. 52/4: 69-91.
İbn Manzur (1956). “Hikmet Maddesi”. Lisanü’l Arab. C.XV. Beyrut:
Kalın, İbrahim (2017). “Hoca Ahmed Yesevî, Hüküm ve Hikmet.
Bilig. Kış. Sayı 80. 1-15.
Kenjatay, Dosay (2003). Hoca Ahmet Yesevî’nin Düşünce Sistemi.
Ankara: Hoca Ahmet Yesevî Ocağı Yayınları.
Köprülü, Fuad (1991). Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar. Ankara:
Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Küçükkaya, M. Askeri (2016). “Hoca Ahmed Yesevi’de İnsan
Sevgisi”. Diyanet İlmi dergi. 52/4: 113-128.
Ocak, Ahmet Yaşar (2000). “Türk Dünyasında Ahmed Yesevî
64