öngörülmektedir (Uyanık 2016:209).
Sonuç
'Arzın kurt'u ve semanın çocuğu' olan insan sorunu bütün
kültür ve medeniyetlerin başat konularından biri olmuştur.
Farklı tanımlama, adlandırma ve konumlandırmalara
rağmen insan ve onun varlık alanına ilişkin soru ve sorunlar
güncelliğini sürekli korumaktadır. Medeniyet çatışmalarının
kotarıldığı, ‘tarihin sonu’ gibi tezlerin ortaya atıldığı, bu
tezlere karşıt olarak medeniyet ittifaklarının kurulmaya
çalışıldığı çağımızdaki birçok sorunun kaynağında söz
konusu medeniyetlerin insan tasavvuru yatmaktadır. Bugün
teknoloji, hikmetsiz bilim ve makineleşme sayesinde
insanın ölümünden şikâyet ediyorsak, bu süreçleri hazır-
layan medeniyetleri ve onların insan tasavvurlarını
sorgulamak ve yargılamak gerekiyor.
Doğu-Batı diyalektiğinden neşet eden ontolojik ve episte-
molojik ayırım kategorilerini aşarak, haysiyeti ve onuru
zedelenen insan yeniden varlık sferindeki şerefli yerini
almalıdır. Bunun için insanı değer olarak gören, fakat onun
metafizik boyunu inkâr etmeyen kültür ve medeniyet
kodlarına dönüş, yaşanılan insanlık krizine bir umut olabilir.
Bunu yapabilmenin yol ve yöntemlerinden birisi, yüzyıllarca
farklı dil, ırk ve dinî tasavvurlara sahip insanlara barış,
güven ve huzur, hoşgörü ve kardeşlik ülkülerinin temelini
atan ve tarihin testinden geçen Türkistan Erenleri, Horosan
Erenleri ve Rum Erenleri’nin ritmini yakalama ve onları
anlama ve tanıma çabasıdır.
Ahmet Yaşar Ocak hocamıza göre, uzun asırlardan beri,
ilmi muhitler ve belirli sufi çevreler hariç tutulursa, Batı
Türkleri, dolayısıyla Türkiye Türkleri, Ahmet Yesevî’yi pek
fazla tanıma imkânı bulamamıştır. Bir Mevlana, bir Hacı
Bektaş-ı Velî, bir Yunus Emre veya Hacı Bayram-ı Velî
63