unë e vrava verën
së saj dhe u largua me hapa të shpejtë. Kur u fut në drejtori, aty, si për
habinë e saj, pa edhe tre vetë të tjerë, një prej tyre ishte nga zona e saj, i
njohur i të atit, në mos gabohej.
- Ç‟lidhje të ketë ky me punët e spitalit, - mendoi. E folura e drejtorit
theu mendimet e saj. - Linda, deshëm të diskutonim diçka të rëndësishme me ty. Ulu!
Mësuam se babai yt është një kunndërshtar politik i yni... Linda u ngrit sikur
ta kishte pickur ndonjë grerë. Pa i lënë kohë të flasë, drejtori vazhdoi
ligjëratën e tij. I shtroi domosdoshmërinë e punës së saj për të fituar edhe
një votë më shumë që sivjet është kaq e domosdoshme duke bindur
babain e saj dhe ndoshta edhe pjesëtarët e tjerë të familjes të votonin për
ta. - Për ta??? E kush ishin ata?
Tani e merrte me mend se ç‟mund t‟i kishte ndodhur Dritës. Sigurisht e
kishin kërcënuar me humbjen e vendit të punës. Ajo ishte pa krahë, siç
thoshte, dhe e bënin ç‟të donin. Ç‟ti kishin kërkuar të bëjë? Sigurisht diçka
që nuk donte dhe nuk mund ta bënte. Egërsimi i vetullave të saj e bëri
drejtorin të ndryshojë pak tonin e të folurit. - Ne vlerësojmë ...
Linda nuk mundi të duronte më atë ngërdheshje fallco të asaj fytyre. E
dinte pse e zbuti zërin. I shoqi i saj punonte në gjykatë dhe çdo lloj
keqkuptimi mund t‟u kushtonte shumë në një të ardhme. - Unë vij në zyrën e drejtorit tim kur ka diçka që nuk shkon mirë me
punën në spital, dhe jo për të diskutuar çështje politike. Më duket se e keni
ngatërruar rolin tuaj, zoti drejtor, - foli Linda.
Të katër burrat shtangën nga përgjigjja e saj. Nuk e pritën të ishte kaq e
rrëmbyer dhe e prerë. Nuk e dinin që ajo, veç të tjerash, kishte mbështjellë