techneuten deden. Dan opnieuw vergaderen met de technische staf, om hen te
vertellen wat de zakenlieden deden.’
Hij werkte op zaterdagen, bleef laat op voor telefonische vergaderingen met
het bedrijfskantoor in Japan. ‘Ik had het gevoel dat ik vanbinnen dood was,’
herinnert hij zich. ‘Ik stond in het donker op, kwam in het donker thuis en zat
drie uur per dag in de auto.’
Dat forensen was een van de hoogtepunten van zijn dag. ‘Ik hoopte altijd dat
het druk zou zijn op de weg,’ herinnert hij zich. ‘Ik had te veel
verantwoordelijkheidsgevoel om te laat te vertrekken. Maar als ik op tijd vertrok
en er was veel verkeer, dan kon ik dat niet helpen. Ik deed altijd een
schietgebedje dat het druk zou zijn op de weg, zodat ik langer in de auto kon
zitten.’
Door die gesprekken met zijn vader besefte Clifford dat hij moest stoppen,
maar zijn ouders waren er niet zo zeker van of dat zo slim was. ‘Waarom ben je
naar het MIT gegaan als je dat werk niet wilt doen?’ vroeg zijn moeder. ‘Waarom
werk je niet aan een carrière en spaar je wat geld zodat je iets hebt om op terug
te vallen?’ vond zijn vader.
Maar het was te laat om zich daar nog druk over te maken. ‘Je kunt je leven
niet meten aan de hand van geld. Ik heb in elk geval gemerkt dat ik dat niet kan,’
besloot Clifford. ‘Je meet je leven aan de hand van de belevingen die je hebt.’
Cliff wilde dat die belevingen zich in de natuur zouden afspelen, zo ver
mogelijk weg van die telefonische vergaderingen en die cubicles. Hij ging in de
openlucht werken, nam mensen mee op avontuur in de vrije natuur en runt nu
zijn eigen bedrijf: surfles geven, klimmen en overlevingsvaardigheden uit het
stenen tijdperk. Zijn ‘kantoor’ – als je het zo wilt noemen – is de wildernis waar
hij zijn cursussen geeft. Hij laat mensen zien hoe je in de natuur kunt overleven,
hoe je een vuur aansteekt zonder lucifers te gebruiken, hoe je je eigen pijl-en-
boog maakt en hoe je zelf een wild dier vangt en vilt.
Misschien heb je wel meer verhalen gehoord als dat van Cliff. Meestal gaan
die zo: iemand maakt een traumatische ervaring mee – laten we zeggen een
ziekte of de dood van een geliefde. Als gevolg daarvan beseffen ze dat het leven
niet draait om hard werken, veel geld hebben en veel bezitten. Door dit inzicht
laten ze dat allemaal achter zich en beginnen ze een nieuw leven, met meer
betekenis.
Als je het zo bekijkt, dan is Cliff Hodges’ verhaal een cliché. Maar het is
daarnaast een waar verhaal. En, belangrijker nog: ik heb Hodges net zo gekozen