zoals fraaie horloges, auto’s en kleding.
Maar doorgaans stuit je bij deze experiëntialisten op een heel onlogische
kwestie. Want eigenlijk willen ze er niets van weten dat ze proberen niet onder te
doen voor de buren, tenminste niet zoals dat altijd ging. Toch consumeren ze
even opzichtig als de meest statusbewuste materialisten. En volgens mij is dat de
schuld van Facebook.
Weet je nog hoe vrienden je ooit vertelden over hun laatste vakantie? Ze
nodigden je uit om te komen eten, en als je dan zat na te tafelen gingen ze je
even vervelen met de foto’s. ‘Daar zie je Jannie bij de Acropolis, Jannie voor het
Parthenon, Jannie die souvlaki eet...’ Daarna nodigden ze andere vrienden uit,
en deden ze hetzelfde. Het was hard werken om iedereen te vertellen over hun
reis, maar als ze die eetafspraken planden vóórdat ze weer met vakantie gingen,
dan lukte het allemaal prima. Dan hadden ze er maar een paar maanden voor
nodig.
Maar zo gaat het niet meer. We zitten nu massaal op social network-sites –
meer dan een miljard mensen hebben Facebook, meer dan honderd miljoen
mensen maken elke maand gebruik van Instagram. Je hoeft niet langer te
wachten tot na je vakantie om je vrienden te bereiken.
Met Facebook, Instagram, Twitter en alle andere social media kun je alle
details van je reis delen op het moment dat je het beleeft. Je kunt iedereen laten
zien dat je nú kijkt hoe de zon opkomt boven Angkor Wat, of hoe je de zon ziet
ondergaan vanaf het dak van je huis in Marrakech. Of dat je in een stoeltjeslift
zit in de Alpen, of dat je nét klaar bent met inpakken en niet kunt wachten tot je
vertrekt. En natuurlijk hoef je niet alleen je gedachten en updates te posten als je
met vakantie bent. Waarom zou je niet delen dat je net een marathon hebt
gelopen? Dat je bij een concert van de Rolling Stones bent of bij een TEDx-
conferentie? Dat je hartstikke blij bent omdat iemand bloemen voor je heeft
gekocht? Tegenwoordig is waar jij bent, hoe je je voelt, wat je doet en wat je
hebt gedaan ineens waardevol sociaal wisselgeld geworden – net als vóór de
twintigste eeuw.
Toen leefden de meeste mensen in kleine gemeenschappen. Iedereen kende
ieder ander in het dorp. Dat hield in dat iedereen waarschijnlijk wist wat je deed
met je tijd, hoeveel bezittingen je had en hoe duur en hoe goed die bezittingen
waren. Ze zouden weten van al die dagen dat je zat te drinken in de plaatselijke
herberg, of dat je te paard op vossenjacht ging, net zoals ze wisten dat je een
rijtuig met een paard bezat. Om jouw status aan anderen over te brengen en om