het indertijd ook zo belangrijk om mensen op bezoek te krijgen.
Maar in de hyper-met-elkaar-verbonden, 24/7-wereld van nu gaat het spel
anders. We zien niet alleen aanwijzingen over iemands status als we hem in het
echt zien, maar we krijgen en geven ook statusupdates via Facebook, Twitter en
alle andere social networks. En omdat we die de hele dag door in de gaten
houden – als we opstaan en naar bed gaan, in het toilet, in de trein, in de klas en
op kantoor – houdt dat in dat we het spel vaker spelen, en er ook vaker aan
denken. Als we dat doen, is de kans groter dat we uiteindelijk gespannen en
gestrest raken door onze status – misschien zelfs depressief.
Er is nóg iets veranderd in het spel, en dat heeft volgens mij zelfs een nóg
schadelijker effect op geluk. Toen we de oude versie van Slangen-en-Ladders
speelden, kwamen we allerlei soorten indicatoren voor status tegen. In ons
dagelijks leven zagen we niet alleen mensen met mooiere auto’s, horloges en
kleren. We zagen ook mensen met goedkopere, oudere, meer afgedragen en
minder hippe spullen dan we zelf hadden. Die mix gaf ons een veilig gevoel. Het
voelde prima als je niet bovenaan de sociale ladder stond, zo lang je ook maar
niet onderaan hing.
Maar denk nu eens terug aan de laatste keer dat je hebt gekeken op een social
network. Is je ooit opgevallen hoe Facebook en andere social networks soms
doen denken aan die bladen boordevol kijken-magmaar-dit-is-niet-jouw-wereld-
leefstijlen van rijke, blije mensen? Alsof de mensen die je kent zo’n leven
leiden, van opgepoetste, zorgvuldig geensceneerde levens die je in dure
advertenties ziet. Ze zijn opzettelijk zo gemaakt dat jij je minderwaardig voelt.
Het leven van je vrienden hoeft natuurlijk helemaal niet zo perfect te zijn.
Voor de meeste mensen is het leven tenslotte geen vloeiende tijdlijn van
weekeindjes weg en huwelijken in romantische oorden. En als je daar wat langer
over nadenkt, weet je dat ook best. Maar het is moeilijk om het in perspectief te
blijven zien, om niet geraakt te worden door al die zonsondergangen,
zonsopkomsten en lunches op de veranda. En omdat we allemaal zijn verbonden
met zoveel mensen op Facebook, vliegt er altijd wel iemand naar Costa Rica,
luncht er altijd wel iemand in Lima, is er altijd wel iemand aan het loungen op
de Middellandse Zee en is er altijd wel iemand bij een huwelijksvoltrekking in
Marrakech.
Dus iedere keer dat we Facebook checken is het geen wonder dat onze
levens zoveel kleiner, holler en – eerlijk gezegd – aardser lijken dan die van onze
vrienden die weg zijn om bijzondere dingen te doen. Die continue