spullen die we hebben naar de kwaliteit van leven, zullen we er ook voor kiezen
om minder te werken en meer vrije tijd te hebben. Want als je meer dan genoeg
hebt en weet dat elke extra stuiver je toch minder geluk oplevert, waarom zou je
je dan nog in het zweet werken om meer te krijgen, terwijl je ook kan genieten
van wat je al hebt? Dat zou zich kunnen vertalen in langere vakanties, minder
werkuren en een veel kortere werkweek. Als je in vier – of misschien zelfs drie –
dagen genoeg verdient, waarom zou je elk weekeinde dan geen drie of vier
dagen laten duren? Of misschien zijn er meer mensen die in plaats van een hoger
salaris liever regelmatig een sabattical kunnen nemen.
Als het werk verandert, veranderen onze huizen, vakanties en
gemeenschappen ook. Onze huizen zullen in het algemeen kleiner worden. Niet
iedereen zal gaan wonen in kleine huisjes als dat van Tammy Strobel, maar we
maken ons minder druk over vierkante meters en willen liever dat ons huis ons
belevingen kan bieden, of dat nu gebeurt door technologie en flexibiliteit van de
binnenkant, of door de locatie – doordat je bijvoorbeeld dicht bij een park, het
strand of goede restaurants woont.
We gaan ook anders denken over onze huizen. Omdat we samenwerkende
consumenten worden, zullen we onze huizen beschouwen alsof het ook iets is
dat je kunt delen, iets dat je kunt beheersen en maximaliseren. Om aantrekkelijk
te zijn voor een zo breed mogelijke groep – we zullen inderdaad gaan denken
aan de doelgroepen voor ons huis – zullen we onze huizen anders ontwerpen en
decoreren. Flexibiliteit wordt het belangrijkst. We willen koffietafels die je kunt
uitklappen zodat het eettafels worden, muren die je kunt uitklappen om te slapen
en stoelen die je kunt opvouwen, precies zoals in het appartement van Graham
Hill. Naarmate het delen van huizen gewoner wordt, gaan we misschien zelfs
meer denken aan de fotogenieke kant ervan. We ruimen niet pas na zeven jaar op
omdat de makelaar komt^20 , maar elke keer dat we foto’s uploaden op een site
voor home-sharing, en elke keer dat iemand ons huis huurt.
Wat we in onze vrije tijd doen, verandert ook. We zullen de voorkeur geven
aan dingen die ons sociaal en experiëntieel wisselgeld opleveren, zodat we
opvallen in een experiëntiële wereld. De signalen zijn er al een tijdje. Denk maar
aan de opkomst van triatlons en extreme sportevenementen als de Marathon des
Sables en Tough Mudder. Of aan de groeiende populariteit van festivals als
South by Southwest, Benicàssim, Coachella en Lowlands. Of aan de opkomst
van experiëntieel theater en spellen waar je helemaal in opgaat, zoals de
producties van Punchdrunk en Escape the Room, in New York (waar teams