ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

(^)
ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Άγνωστα βράδια
Κυλούν σαν βροχή τα δάκρυα στάλες
παράπονο θλίψη απ’τα μάτια σου βγαίνουν
οι νύχτες του πόνου σιωπούν σαν διαβαίνουν
καθώς ανεβαίνεις της μοίρας τις σκάλες.
Στοχεύεις στο αύριο που άγνωστο στέκει
αλλάζεις τα ζάρια το πριν να ξορκίσεις
φίλους κι εχθρούς μαζί θα ορκίσεις
ν’αλλάξεις του κόσμου τ’άχρηστα πρέπει.
Το βλέμμα στην άνοιξη θολό ξεχασμένο
ζητά την ελπίδα στου πόνου το στίχο
σαν σύνθημα στέκει γραμμένο σε τοίχο
ελπίδα τα λόγια σου κερί αναμμένο.