ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ
Αιγαίο
Ακούς νοσταλγικές φωνές στ’άγγιγμα του μαΐστρου
μικρές σταλαγματιές φωτός τα δειλινά σε ζώνουν
εκεί ψηλά στην κορυφή λευκό πανί προσμένεις
στου Αιγαίου τα χίλια χρώματα ξεχάστηκες χαμένος.
Σειρές περνούν φαντάσματα, ψυχές αγορασμένες
κι ο ναυτικός του καφενέ μες στα νερά παλεύει
παράξενα τ’ακούσματα αυτόν τον μήνα τα’χει
που όλοι μιλούν, όλοι πονούν, μα ξέχασαν το δάκρυ.
Το βούκινο βγάζει φωνή παντού το νέο τρέχει
μια συντροφιά η θάλασσα και μια αγκαλιά γεμάτη.
Στο σπίτι η κληματαριά μόνο τα φύλλα έχει
το κύμα σκάει εσύ κοιτάς, παράπονο σε πιάνει.
Δεν σταματά ποτέ ο καημός, το γέλιο σου θυμάμαι
κοχύλια, χίλια αρώματα, το χέρι σου κρατούσα
δεν τα κατάφερα ποτέ ν’αλλάξω αυτή τη ρότα
και ζω στου Αιγαίου τη μοναξιά σ’απόμερο λιμάνι.
iomirt
(iomirt)
#1