Styczyńscy - spod Wilna na Syberię

Gdy ciekaw w tył spojrzał, zadrżał z zazdrości
Sojusznik swe piórka rozpuścił czerwone
Choć wjechał na czołgach, jak dobrodziej gościł
Biednym raj obiecał, wolnością czarował
Nocą wiózł na Sybir, po cichu mordował
A raniutko, wesolutko na trybunach śpiewał
„Ech raz, jeszczio raz, jeszczio mnogo, mnogo raz”
Pomalutku, po cichutku jeszcze raz
Dobrego nastroju swojego „kompana”
Nie zniósł ptak zachodni, nie wytrzymał dłużej
„Ja tu krew przelewam, a on piosenki śpiewa”
Skręcił lot do tyłu, rzucił się jak burza
Przegnał towarzysza aż do jego gniazda
Piórka mu przetrzepał, rozsypał po drodze
Wydawać się mogło, zgasła jego gwiazda
Tak silnej agresji zląkł się wolny świat
Włączył się więc bardziej do tej krwawej wojny
By pokonanemu jeszcze szansę dać.
On się też „pozbierał” i stanął do boju
Zbił wroga pod Kurskiem, zmusił do odwrotu
Zmieniły się losy obydwu jastrzębi
Zachodni się cofał, wschodni szedł do przodu
Dyktował warunki, wiedział, że zwycięży
Sponsorzy ulegli, dali wolną drogę
On prędko skorzystał, wziął pół Europy
Prawie przez pół wieku trzymał w swoich szponach
Komunę jej wciskał, narody ciemiężył.
Należałoby w kilku zdaniach i choćby bardzo ogólnikowo powiedzieć coś o okupacji
niemieckiej na Wileńszczyźnie. Mieszkający tam Polacy mieli na początku wojny dwóch
panów: Niemców, bo nie oddaliśmy im Gdańska, i Litwinów, bo odebraliśmy im Wilno.
Niełatwo było nam przeżyć te animozje, które przeradzały się w dramaty. Najgorzej miała
ludność żydowska licznie zamieszkująca Wileńszczyznę, rozstrzeliwana przez Niemców tylko
dlatego, że była tej, a nie innej narodowości. Wiele polskich rodzin w Wilnie i okolicach,
ryzykując życiem, przechowywało całe rodziny żydowskie w swoich domach.
Losy ludności się zmieniły, kiedy w zwycięskim pochodzie za cofającymi się
Niemcami w drugiej fazie wojny wojska sowieckie znowu weszły na teren Polski. Tym razem w
glorii i chwale wielkiego zwycięzcy nad Niemcami i oczywiście oswobodziciela polskiego
narodu. Czerwona gwiazda znów zabłysła na firmamencie i nieuchronnie posuwała się na
zachód.
Na początku lipca 1944 roku żołnierze AK w akcji „Ostra Brama” usiłowali od
okupanta niemieckiego uwolnić Wilno. Częściowo się udało, nawet zawisła polska flaga na