met sal manassen achterom kijken

Mevrouw Jager liet zich niet lompen. Ze was de tweede vrouw van Wouter Jager, die in 1914 plotseling stierf
en haar drie stiefkinderen naliet. Gijs Jager de oudste zoon was een losbol, een echte rabauw die als een bezetene
met zijn zware Harley Davidson motor door de stad daverde. Als kornuit van een stel soortgelijke jongemannen
kon hij een boel geld aan. Ze teerden allemaal op zijn schijnbaar goed gevulde buidel. Weinigen wisten dat hij de
caféhouders vaak betaalde met hammen en worsten uit zijn motortassen. Omdat mevrouw Jager dat wèl in de
gaten had, verhuurde ze toen de zaak. Gijs verdween met onbekende bestemming.
Maar nu had ze opeens dezelfde Gijs weer nodig. Hij werd ergens opgeduikeld en de achtergebleven lege slagerij
werd opgekalefaterd en ook van een gloednieuwe inventaris voorzien. Toen kon de heropening plaatsvinden. Het
spel kon beginnen...
En hoe! Het gesloten prijzenfront van de andere slagers, waartoe eerder was besloten, zou -voorspelbaar- wor-
den doorbroken. 't Werd een gevecht van allen tegen één.
De eerste klap die werd uitgedeeld was ook meteen raak. We wisten dat op donderdagmorgen de zaak van Jager
zou worden heropend. De openingsadvertentie zou dus verschijnen in de Tielse Courant (Campagne) van woens-
dag, waarvan de verspreiding bij de abonnees altijd rond 4 uur plaatsvond. In die jaren waren wij tot meer adver-
teren overgegaan. Zo ook Verstegen. Daardoor hadden we een goede relatie met de drukkerij van Campagne. We
pleegden toen je reinste bedrijfsspionage en hadden de toezegging dat ze ons de prijzen van Jager zouden door-
seinen. Bij Campagne zouden wij die dag grote strooibiljetten voor Tiel laten drukken. Het zetsel lag op de juiste
prijzen na klaar. Koos Verstegen en ik hadden het plan de campagne helemaal uitgewerkt en toen we om ongeveer
11 uur de prijzen van Jager wisten werd een spoedbestuursvergadering bij ons thuis -Vader was voorzitter van
de slagersvereniging- gehouden. Het hele bestuur, Verhoeven incluis, was direct aanwezig bij ons in de achterka-
mer en zowel de opzet als het voorstel om 5 ct. per pond onder de prijzen van Jager te gaan werd aangenomen.
De andere slagers werden toen per telefoon opgeroepen om 2 uur op de Bovenzaal van de Beurs te komen om in
te stemmen met dit voorstel. Unaniem was ieder hier voor. Wat hadden ze feitelijk anders kunnen doen, het was
eerder decreteren wat hier plaats vond... ze stonden met de rug tegen de muur, allemaal... 't was mèt Verhoeven
een front vormen tegen Jager of het alleen opknappen. Het was niet anders. De keuze was: zoveel mogelijk klanten
houden met geldverlies of klanten èn dik geld verliezen, waar de meesten van de 24 slagers, die Tiel toen rijk was,
ook al niet zo dik inzaten.
Een telefoontje naar Campagne was voldoende -de prijzen op het zetsel waren ook al ingevuld intussen- om de
persen in beweging te zetten voor de paginagrote folder. Het was dezelfde pers waarop de krant werd gedrukt en
wij kregen bij het drukken voorrang. De krant kwam daardoor later uit en wij kregen meer ruimte voor de ver-
spreiding. Geen halve maatregelen. De vier slagers die een auto hadden, hadden hun wagen klaar staan op Het
Plein bij de drukkerij. Ze laadden de biljetten in, brachten ze naar 4 punten in de stad waar slagersjongens gesto-
ken in schone witte jassen begonnen ze huis aan huis rond te brengen. Eer het publiek de prijzen van Jager uit
de krant kon vernemen, wist men die van de andere Tielse slagers. De strategie deed haar werk goed. Jager
startte met geringe toeloop. 't Was de grootste hevigste strijd tussen slagers onderling in Tiel. Het was ook de
langdurigste en kostbaarste!