Χρήστος Τσουκάληςμα και η δική του παρά λίγο να είχε κοπεί αλλά φαίνεται
πως πολλές φορές της ξέφυγε.
Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, η ζωή ήταν ανελέη-
τος αγώνας για επιβίωση, είχε την ατυχία να στερηθεί τους
γονείς του από πολύ μικρή ηλικία μένοντας μόνο με μια
αδερφή που έπρεπε να φροντίζει και για κείνη, δεν σταμά-
τησε ποτέ να πολεμά μόνος μες στην αρένα επικουρούμε-
νος και από τη δική της προσπάθεια διαβιώνοντας τα δυο
τους μια αξιοπρεπή ζωή.
Πάντρεψε την αδερφή του πρώτα, και μετά αποφάσισε να
αποκατασταθεί αφού είχε μείνει πλέον μόνος του. Μόλις
επέστρεψε από το Αλβανικό μέτωπο έκανε τον δικό του
γάμο πολύ λιτό λόγω της κατάληψης της Ελλάδας από τους
Γερμανούς.
Για έναν άντρα ήταν πολύ δύσκολη η διαβίωση στο χωριό,
ούτε μπορούσε να στηρίζεται στην φροντίδα της αδερφής
του η οποία είχε πλέον δική της οικογένεια και ήταν έγκυος
στο δεύτερο παιδί της.
Τα χρόνια εκείνα για έναν ανύπαντρο ήταν πολύ μεγάλο
πρόβλημα να ζει μόνος του, από την ώρα που έρχεται στον
κόσμο έχει ανάγκη τη γυναικεία φροντίδα, μα θα είναι η
μάνα, μα η αδερφή, μα η γυναίκα του, πάντα έχει εξάρτη-
ση από κείνη.
Δεν ήταν μόνο το μαγείρεμα αλλά όλες οι άλλες ανάγκες,
που, τα τότε χρόνια έπρεπε να φροντίζει η κάθε γυναίκα.
Έπρεπε να ζυμώνει ψωμί, να ανάψει τον φούρνο, να το
φουρνίσει, να γνέσει, μετά να πλέξει κάλτσες, φανέλες, να
βάλει μπουγάδα που ήταν η πιο επίπονη δουλειά του σπι-
τιού γιατί το νερό έπρεπε να το κουβαλά στην πλάτη με
βαρέλα από αρκετή απόσταση. Στην καλύτερη των περι-
πτώσεων ήταν εκατό μέτρα σε ανηφόρα αφού οι βρύσες