Ο Μόνος Επιζών

Ο Μόνος Επιζών

την αγωνία για τον πατέρα της, δεν ήθελε να πιστέψει ότι
λιγόστευε ο χρόνος που θα τον είχαν ακόμη μαζί τους, η
αντίστροφη μέτρηση μάλλον είχε αρχίσει, και ένα δάκρυ
κύλισε από τα μάτια της.

Φώναξε τη «μικρή» με πρόσχημα να πάρει τα πιάτα «δεν
ήθελε να απομακρυνθεί ως που ο πατέρας της να βγει από
το μπάνιο» κι όταν εκείνη πλησίασε της λέει χαμηλόφωνα.

• Ο μπαμπάς δεν είναι καλά, έχει πέσει πολύ από προχθές
  που ήμουν πάλι εδώ, έφαγε πολύ λίγο, με δυσκολία κάνει
  όλες τις κινήσεις.


• Ναι, το έχω διαπιστώσει και εγώ, την ίδια διαπίστωση έχει
  κάνει και η δεύτερη με τον άντρα της χθες το απόγευμα γι’
  αυτό πρέπει να το πούμε και στους άλλους.


• Καλά λες, μα άστο, αυτό θα το αναλάβω εγώ, θα τους πω
  να είναι προετοιμασμένοι, θα τηλεφωνήσω και στον «μικρό.»


• Αχ βρε αδερφούλα μου, ναι, ενημέρωσε εσύ, γιατί εγώ
  είμαι πνιγμένη από δουλειές, πρέπει να ολοκληρώσουμε
  κάποιες παραγγελίες και είμαι λίγο σαλταρισμένη.


• Καλά, καλά, και τα πιάτα που μάζεψα θα τα πλύνω εγώ,
  θα τον τακτοποιήσω στο κρεβάτι του και μετά θα φύγω.


• Εντάξει, σ’ ευχαριστώ πολύ.


• Μη με ευχαριστείς, κ’ εγώ πατέρα τον έχω μόνο που είμαι
  μακριά και με τρων τα δρομολόγια.


• Δεν έχω παράπονο η δεύτερη είναι κάθε μέρα σχεδόν εδώ
  με τον άντρα της και με βοηθά στην φροντίδα, είναι μεγάλη
  ανακούφιση για μένα.

Ο λεβεντόγερος, άνοιξε την πόρτα του μπάνιου, σέρνοντας
αργά τις παντόφλες του πλησίασε και ανακάθισε στο κρεβά-
τι. Η τρίτη του κόρη έσπευσε γρήγορα, τον βοήθησε να ξανά
σταθεί όρθιος, μετακίνησε τα σκεπάσματα, του τακτοποίησε