Ο Μόνος Επιζών

Ο Μόνος Επιζών

Τράβηξε μερικές γουλιές, βούτηξε και ένα κουλουράκι,
και τελείωσε μόνο με βουτήματα χωρίς να αγγίξει τίποτε
άλλο.

Σηκώθηκε από την καρέκλα, τίναξε κάποια ψίχουλα από
πάνω του, μετά πήγε στο κρεβάτι και ξάπλωσε, ήθελε με
αυτόν τον τρόπο να κλείσει τα μάτια του για να μπορεί να
ξαναφέρει στο νου του τα γεγονότα με κάποια σειρά, αφού
η μέρα αυτή ήταν πολύ σημαντική για κείνον.

«Ξανάρθε στο μυαλό του η εικόνα που πήρε την απόφαση
να πέσει από τον βράχο επάνω στα πτώματα και δέχτηκε
την χαριστική βολή». Όταν συνήλθε οι εκτελέσεις συνεχίζο-
νταν και τα πτώματα που πέφτανε από πάνω του τον πιέζα-
νε μα δεν ήθελε να κινηθεί ακόμη φοβούμενος μη γίνει
αντιληπτός από τους Γερμανούς και τον ξανά πυροβολή-
σουν.

Το αίμα των πτωμάτων έτρεχε επάνω του, είχε ποτίσει τα
ρούχα του, το ένιωθε ζεστό σε όλο το κορμί του, ακόμη και
μέσα στα παπούτσια του. Το πρόσωπο του, ανακατεμένο με
τον ιδρώτα έδινε την αίσθηση πως ήταν πασαλειμμένο με
κόκκινο γράσο.

Η μυρουδιά που άρχισε να αναδύεται ήταν αποπνικτική,
προσπαθούσε να απελευθερώσει την μύτη του να αναπνεύ-
σει καθαρό αέρα. Σαν τα κατάφερε έμενε στη θέση αυτή
ώσπου να σκεφτεί τι έπρεπε να κάνει, δεν ήταν σε θέση να
αξιολογήσει την κατάσταση, το τραύμα ήταν ακόμη ζεστό
και ο πόνος υποφερτός.

Πόσο χρόνο έμεινε εκεί δεν μπορούσε να τον υπολογίσει,
έπρεπε να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του, τις σκέψεις του,
για να ενεργήσει κατάλληλα, γιατί η σωτηρία του δεν είχε
τελειώσει, τώρα άρχιζε ένας άλλος περιπετειώδης κύκλος.
Πρώτα να ξεφύγει χωρίς να γίνει αντιληπτός και έπειτα να
φροντίσει για την οριστική αποκατάσταση της πληγής που