Χρήστος ΤσουκάληςΑποδείχτηκε ακόμη μια φορά πως αν είναι γραμμένο να
ζήσει κάποιος, η μοίρα φροντίζει με τα τερτίπια της να βρει
τρόπο να γλυτώνει ο άνθρωπος από κάθε κίνδυνο, «είπε
σχεδόν φωναχτά» και φοβήθηκε μην τον ακούσουν, γιατί
ακόμη δεν είχε απομακρυνθεί αρκετά.
Έμεινε λίγα λεπτά εκεί, και αφού υπέθεσε πως οι Γερμα-
νοί θα είχαν αποχωρήσει, άρχισε να κατεβαίνει την πλαγιά
με σκοπό να φτάσει στο δρόμο να ζητήσει βοήθεια από
κάποιον περαστικό, μα στάθηκε άτυχος. Μια στρατιωτική
περίπολος που κατέβαινε «μάλλον από το χωριό» τον πλη-
σίασε και βλέποντάς τον σ’ αυτά τα χάλια, ένας απ’ αυτούς
τον κτύπησε με τον υποκόπανο σωριάζοντας τον κάτω.
Έμεινε έτσι πεσμένος μπρούμυτα μέσα στις λάσπες μέχρι
να αποχωρήσει η περίπολος. Άκουγε τα γέλια τις κουβέντες
τους και τα αυτιά του κουδούνιζαν απαίσια. Όταν βεβαιώ-
θηκε πως είχαν απομακρυνθεί αρκετά έκανε προσπάθεια
και σηκώθηκε.
Τώρα ο πόνος δυνάμωνε μα έκανε κουράγιο. Κρατώντας το
ένα χέρι πίσω στο τραύμα προχώρησε τρικλίζοντας σα με-
θυσμένος χωρίς κανέναν σκοπό. Πόσος χρόνος είχε περάσει
που ήταν σ’ αυτά τα χάλια δεν ήταν σε θέση να το υπολογί-
σει ενώ συνέχιζε να προχωρά με δυσκολία χωρίς σκοπό.
Άκουγε μια φωνή μέσα του να του λέει, αφού γλίτωσες
από την εκτέλεση σίγουρα θα βρεθεί ο τρόπος να επιζήσεις.
Η μοίρα σου δεν είχε σκοπό να σε σώσει από τους Γερμα-
νούς και να σ’ αφήσει τώρα να πεθάνεις έτσι έρμαιο και
αβοήθητο, είναι βέβαιο ότι θα ζήσεις γι’ αυτό μην τα παρα-
τάς κάνε κουράγιο, επιστράτευσε όλες τις δυνάμεις σου και
προχώρα.
Και να, όταν μπήκε σε μια στροφή λίγα μέτρα πιο κάτω
είδε δεξιά του μέσα στα ελαιόδεντρα ένα καλύβι, παρατή-
ρησε πως απ’ την καμινάδα έβγαινε καπνός, οπότε ήταν