Ο Μόνος ΕπιζώνΕίχε περισσότερες πιθανότητες να ζήσει χωρίς κανένα φό-
βο παράλυσης, αν δεν προέβαιναν σε καμιά απολύτως ε-
πέμβαση. Με την πάροδο του χρόνου θα μπορούσε να φέ-
ρεται και να εργάζεται φυσιολογικά. θα του δίνανε μια θε-
ραπευτική αγωγή ώσπου να κλείσει η πληγή, να σταματήσει
και η αιμορραγία.
Αφού τον προμήθευσαν με μερικά παυσίπονα κάποιες
γάζες μερικά τσιρότα τον βγάλανε από το νοσοκομείο με
πλήρη μυστικότητα αφήνοντας τον να φύγει για το χωριό
του. Δυο άτομα με πολλές προφυλάξεις τον οδήγησαν μέσα
από ένα υπόγειο κι από κει τον έβγαλαν από την πόρτα του
νεκροτομείου.
Του συνέστησαν να μην πηγαίνει από κεντρικούς δρόμους
και να αποφεύγει να μιλά με τυχόν γνωστούς και ούτε να
αναφέρει σε κανέναν πως ήταν στο νοσοκομείο για νοσηλεί-
α, παρά μόνο στα απολύτως δικά του άτομα.
Πριν τον διώξουν «γιατί έτσι ένιωθε» ζήτησε να μάθει στοι-
χεία της σωτήρας του, μα οι γιατροί είπαν πως δεν κράτη-
σαν για λόγους ασφαλείας.
Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν κρατάνε καθόλου στοιχεία α-
κόμη και για νοσηλευόμενους που μπορούσε να κινήσει
υποψίες. Ούτε τα δικά του στοιχεία τα έχουν γράψει είναι
σα να μη πέρασε ποτέ από κει.
Με ανυπόφορους πόνους κατευθύνθηκε προς τα παλαιά,
εκεί κοντά στο τζαμί έμεναν δυο συγγενείς της γυναίκας
του, πήγε να ζητήσει βοήθεια να τον κρατήσουν για λίγο
μέχρι να μπορέσει να φύγει για το χωριό.
Μα μόλις τον είδαν τρομάξανε και δεν τον δέχτηκαν με
την δικαιολογία πως τους έβαζε κι αυτούς σε κίνδυνο. Κά-
ποιοι γείτονες ήταν δωσίλογοι των Γερμανών. Έπρεπε επει-
γόντως να φύγει για το χωριό.