Harpuny kościane z Jez. Gil Wielki, gm. Miłomłyn. Prezentowane zabytki na-
leżą do grupy najstarszych artefaktów odkrytych na terenie Pojezierza Iław-
skiego. Ich wiek liczy od kilku do nawet dziesięciu tysięcy lat. Stanowiły ele-
ment broni myśliwskiej lokalnych społeczności łowiecko-zbierackich. Świetny
stan zachowania zawdzięczają zaleganiu w środowisku wodnym. Biorąc pod
uwagę licznie występujące w naszym regionie jeziora, oczka wodne i torfowi-
ska, w przyszłości należy liczyć się z odnotowywaniem podobnych odkryć.
Toporek kamienny z ok. Krotoszyn, gm. Biskupiec. Datowany na neolit, czy-
li młodszą epokę kamienia artefakt należy do bardziej charakterystycznych
wyznaczników wymienionego okresu dziejów osadnictwa. W chronologii bez-
względnej należałoby go datować na IV-III tys. p.n.e. Surowca do produkcji na-
rzędzia dostarczyły lokalne głazy narzutowe, a zastosowana technika sprowa-
dzała się formowania jego kształtu poprzez wygładzanie krawędzi i przewier-
canie otworka na osadzenie trzonka.
Siekierka z brązu odkryta w ok. Karolewa, gm. Susz. Jest to bardzo wczesna
forma tzw. siekierek z podniesionymi brzegami i piętką. Datowana na począt-
ki epoka brązu, w chronologii bezwzględnej jej wiek należy odnieść do I poł.
II tys. p.n.e. Znaczenie odkrycia z Karolewa jest szczególnie istotne ponieważ
początki epoki brązu na Warmii i Mazurach należą do bardzo słabo rozpozna-
nych etapów osadnictwa pradziejowego. Jej forma wskazuje na przedmiot
importowany, o elitarnym znaczeniu symbolicznym.
Siekierka z brązu odkryta w Iławie. Jest to przykład niezwykle masywnej
siekierki z podniesionymi brzegami i piętką. Datowana jest na III okres epoki
brązu, co w chronologii bezwzględnej należy odnieść do lat 1300 - 1100 p.n.e.
Zabytek został odkryty w granicach administracyjnych Iławy i wyznacza punkt
osadniczy (być może osadę obronną) tzw. kultury łużyckiej.
Grot włóczni/oszczepu z brązu z ok. Łąkorza, gm. Biskupiec. Stanowi kolejny
przykład miejscowego warsztatu odlewnictwa brązu. Datowany jest na schy-
łek epoki brązu/wczesną epokę żelaza, czyli w ogólnych ramach chronologicz-
nych na I tys. p.n.e. Grot stanowił element broni drzewcowej używanej przez
