Kıyı Şeridi
banknotlar hüzünlerle doldu,
insanlığın miras kaldığı günlerde.
düşünceler uydu gibi
etrafında döndüğü zamanlar
anlamlarını birer birer yitirdiler
bir umut bulmak,
yahut sevinç kaynağını
onbeşli yiğitlerin ana hasretiyle
gezinsin diye aldanmadan izin verdi,
üstündeki vapurların dumanlarına
ve
insanlar, kokuşmuş düşüncelerini
ona atarken düşündü
kıyı şeridinin halini
en derinindeki toprak parçası,
hiçliğe çakılan çivilerini barındırıyor içinde
ne zaman ruhu bu düğümlerini
çözmek istese
içindeki huzur, muhtaç kalır
onu korkutan kambur kemirgenlere
bir ķömür parçası gibi geceler
küçük yavrucağızın uyumasını bekler
geceler, susturup ateşlerini
acı eşiğindeki ağlamaları dinler
ateşlerin içindeki o silüetler
kayıp hayalleri daima gizler.