PENGENALANMenurut Chew Fong Peng (2016, seperti dinyatakan dalam Mohd Mahzan Awang,
Nurhijrah Zakaria & Zuria Mahmud, 2020) bahasa Melayu merupakan bahasa
pengantar di sekolah sama ada di peringkat sekolah rendah mahupun
peringkat sekolah menengah dalam sistem pendidikan kebangsaan. Hal ini selari
dengan Akta Pendidikan 1996 yang menetapkan bahawa bahasa Melayu hendaklah
menjadi bahasa pengantar utama di institusi pendidikan kecuali sekolah jenis
kebangsaan yang ditubuhkan di bawah seksyen 28 atau mana-mana institusi
pendidikan lain yang dikecualikan. Bahkan, menjadi suatu kewajipan untuk
meletakkan Bahasa Melayu sebagai mata pelajaran yang diajar dalam mana-mana
institusi pendidikan.
FOKUS KAJIANKajian ini adalah berdasarkan isu kesalahan penggunaan teknik penulisan sebenar
bagi huruf-huruf yang mempunyai sifat bentuk yang sama antara huruf besar dan
NHFLO LDLWX μV¶ μN¶ μF¶ μ[¶ μY¶ GDQ μ]¶:DODXEDJDLPDQDSXQ NHVHOXUXKDQ NDMLDQ LQL
berfokus kepada huruf-KXUXIμV¶μN¶GDQμF¶VDKDMDPHPDQGDQJNDQKXUXI-huruf ini acap
kali digunakan dalam penulisan Bahasa Malaysia lebih-lebih lagi bagi aras perkataan
PXULG 7DKXQ +XUXIμV¶ μN¶ GDQ μF¶ LQL GLNHQDOL GHQJDQ VLIDW EHQWXN \DQJ WLGDN
berubah sama ada sebagai huruf besar atau kecil. Namun, saiz bagi keduanya akan
berubah dan tidak boleh disamakan antara huruf besar dan kecil dalam penulisan.
Penelitian yang mendalam sepanjang tempoh praktikum telah menonjolkan
VDWXLVXLDLWXPXULGWLGDNGDSDWPHPEH]DNDQKXUXIEHVDUGDQNHFLOEDJLKXUXIμV¶μN¶
GDQμF¶GDODPSHUNDWDDQ+DOLQLVHEHQDUQ\DWHODKPHODZDQKXNXPWDQGDEDFDLDLWX
penggunaan huruf besar dan kecil yang digunakan secara tidak tepat. Pengkaji
merasakan isu ini perlu diselesaikan kerana boleh memberi kesan yang cukup besar
terhadap kekemasan penulisan murid. Bahkan, murid akan membiasakan cara
penulisan huruf yang salah dan menjejaskan nilai dan kualiti penulisan secara
keseluruhannya termasuklah dalam penulisan ayat, karangan dan sebagainya.