Epeyce bir süre tutuklu kaldıktan sonra onu özgürlüğüne kavuşturduk.
Karanlıklardan çıkarıp serbestliğe kavuşturduk. Duvarların arasından açık
alana, serbestliğe, özgürlüğe ilettik. Fakat bu arada epeyce de yıpranmış,
çökmüş, eziyet görmüştü.
Çorak toprakta yetişen bodur bir fidanın veya kabak türünden bir ağacın
gölgesine yaslandı. Başından geçenleri düşündü. Gökyüzüne bakarak
tutuklu kaldığı yılları bir film şeridi gibi gözünün önünden geçirdi. Masmavi
gökyüzünü seyrederek tutsaklık ile özgürlük arasındaki farkı düşündü. Ve
mücadeleye devam etme kararı verdi.
Ve şehre geri döndü. Çalıştı, çabaladı ve yüz bin kişiyi aşan bir topluluk
ona iman etti. İşte bu vesileyle Kur'an, peygambere 'Ey Muhammed! Sen
de bunaldın, sıkıldın diye bırakıp gitmek isteme. Nasıl ki Yunus'a yüz bin
kişi inandıysa sana da bu şehir bir gün inanacak' dedi.
Kur’an O günden günümüze gelerek bizlere diyor ki, Ey Yunus gibi bunalıp,
sıkıntı içine girenler sabredin, direnin, hak bildiğiniz yolda devam edin
sonunda zafer sizin olacak. Çünkü doğrunun karşısında durmak mümkün
değildir.