ifade edilirler. Teşhis (kişileştirme) ve intak (konuşturma) sanatı
çerçevesinde bütün bunlar Melekler adıyla konuşan, canlı bir varlık halini
alarak dile gelip konuşurlar. Sonra Adem/Adam/İnsan olarak iç dünyamız
konuşturulur. İçimizdeki “kötülük dürtülerine” birinci sahnede İblis, ikinci
sahnede Şeytan denir. Adeta şavkımıza ayna tutulur ve içimizde ne gibi bir
canavarın yattığı ve hangi hallerde uyanıp bizi yoldan çıkaracağı haber
verilir...
Sözü daha fazla uzatmadan kıssaya geçelim.
(Birinci sahne gökteki ilk konuşma)
ALLAH: “Yeryüzünde bir halife var edeceğim.”
MELEKLER: “Biz seni övüp yüceltiyoruz, orada kan dökecek birisini
mi?”
ALLAH: “Sizin aklınız ermez, Ben bilirim. Eğer biliyorsanız eşyanın
isimlerini söyleyin bakalım.”
MELEKLER: “Sen Yücesin, bize öğrettiğinden başkasını bilmeyiz, her
şeyi bilen Sensin.”
ALLAH: “Ey Âdem! Eşyanın isimlerini söyle bakalım (deyince
isimleri saydı). “Size göklerin ve yerin bilinmez derinliklerini,
bildiğiniz bilmediğiniz her şeyi yalnız Ben bilirim dememiş miydim?
(Haydi ) Âdem’i selâmlayın.” (İblis dışında hepsi selâmladı; o ise
karşı geldi, büyüklük taslayarak reddedenlerden oldu. İblis
cinlerdendi ve Rabbinin emri dışına çıkmıştı. Ben onlara ne
göklerin ve yerin yaratılışında, ne de kendilerinin yaratılışında bir
rol vermedim/şahit tutmadım.)
ALLAH: “Ben sana emretmişken neden selâmlamıyorsun?”
İBLİS: “Ben ondan daha üstünüm. Çünkü beni ateşten yarattın, onu
topraktan. Kuru balçıktan yarattığın birisine secde edecek
değilim.”
ALLAH: “Öyle mi, yıkıl karşımdan, burada büyüklük taslamak senin
haddine değildir, aşağılık küstah, defol! Ceza gününe kadar lanet
sanadır.”
İBLİS: “Bana kıyamete kadar mühlet ver.”
ALLAH: “Peki, mühlet verilenlerdensin.”
İBLİS: “Beni azgınlığa ittiğin için ben de senin o doğruluk ve
dürüstlük yolunun üzerine oturacağım. Önlerinden arkalarından,
sağlarından sollarından onlara sokulacağım. Çoğunu
şükredenlerden bulamayacaksın. Onlara yeryüzünde olan şeyleri
süslü göstereceğim ve onların hepsini azdıracağım. Ancak saf bir
yürek temizliği içinde olanlar hariç.”
ALLAH: Ben de işte bu doğruluk ve dürüstlük yolu üzereyim!
Kullarım üzerinde senin bir gücün olmayacak. Haydi, yerilmiş ve
kovulmuş olarak defol! Yemin olsun ki insanlardan kim sana
uyarsa, hepinizi cehenneme dolduracağım.” (Bakara; 30–38, A’raf;
11–24, Hicr; 21–44, İsra; 61–65, Kehf; 50–51, Taha; 115–127).