Fakat son dakika içinde bir his uyandırılarak kurban kesmesine engel
olunur.
Orada geçen ayette “Biz onu büyük bir hatadan kurtardık” denilir;
oysa “Biz ona büyük bir kurban verdik” diye çevriliyor. Dolayısıyla insan
kurbanına engel olundu ama onun yerine de koç verildi deniyor. Hâlbuki
Kuran–ı Kerim'de koç verdik falan demiyor. “Biz onu büyük bir hata
yapmaktan kurtardık” diyor. Oradaki zebih kelimesi büyük hata yapmak
anlamına geldiği gibi bir hayvanı kurban etmek anlamına da geliyor.
Dolayısıyla bunu yanlış yorumladıkları için İbrahim'e koç verildiği
mitolojisi oluşmuş.
Peygamber zamanında da haccın etrafında müşrikler kurban kesiyorlar.
Allah, “Bu kestiğiniz kurbanlar Allah'a ulaşmaz. Allah'a ulaşacak olan sizin
takvanızdır. Yani ben sizden birbirinize karşı dürüst olmanızı, birbirinize
karşı yanlış hareketlerden sakınmanızı istiyorum. Bunun dışında kestiğiniz
hayvanların ne etleri, ne kanları bana ulaşıyor” diyerek bu kesimin
durmasını istiyor. Fakat o kültür de devam ediyor ve sanki İslam'da
kurban kesmek farzmış gibi her Müslüman'ın kurban bayramında Tanrı için
kurban kesmesi gerekiyormuş gibi bir farza dönüştürdüler.
Kuran'da kurban kesin dendiği yerleri tek tek çıkardım; hiçbirinde
kurban kes demiyor. Benim için kurban kesin, diye bir emir Kuran'da
yok. İnsanlar zaten kurban kesmekte fakat bu kesilen kurbanların Allah'a
falan ulaştığı yok. “Kesiyorsanız yoksullara dağıtın, kesmenize de gerek
yok. Ben sizden böyle bir şey de istemiyorum” diyor.
Tek tek baktığımızda bizim Türkçe meallerde kurban diye okuduğumuza,
Kuran–ı Kerim'de kurban demiyor. Zaten kurban, yakınlaşmak demek.
Garip gureba demek. Gurban. Kurban bayramı aslında, garip gureba
bayramı demek. Yani kimsesizler, yoksullar, çaresizler, evsizlere armağan
edilmiş bayram demektir. Bunun hayvan kesmekle doğrudan alakası
yoktur. Kuran'da et yemek için, gıda tüketmek için sınırlı sayıda hayvan
kesimi var. “Allah size sınırı sayıda şunları şunları yemeniz için izin
vermiştir” diyor, ama Allah için ibadet amacıyla kurban kesme diye
bir şey yok.
Aşağıda Kur’an’da ‘kurban’ ile ilgili ayetlerin bir haritasını çıkardım. En çok
bilinen meal (Diyanet) ile Kur’an’ın Arapçasını karşılaştırdım. Doğrular ve
yanlışlar kendi araştırma ve bilgilerime göredir.
Bizim işimizin “gönüller fethetmek” değil; “zihinler açmak” olduğunu
hatırlatırım. Malum bu işin bedeli ağır, sabrı zor ve fakat meyvesi tatlıdır.
Bakın ortaya nasıl bir sonuç çıktı.
YANLIŞ: “O hâlde, Rabbin için namaz kıl, kurban kes.” (Kevser; 5)
DOĞRU: “O halde Rabbine yönel/destek iste ve güçlüklere göğüs
ger/diren” (Kevser;5).
Tefsiri: Sana “Böyle giderse her şeyden mahrum kalacak. Kendi kendini
mahvediyor. Kendine yazık ediyor. Putları tanımamakla, Kureyş
geleneklerine ve kurulu düzenine karşı çıkmakla toplumda bir yere
gelemeyecek, sönüp gidecek.” diyorlar. Oysa yakında görecekler kimin