84 X X X X X X X X X X 2 0 1 9 — W W W. K N A C K. B EJan Lauwers presenteert tijdens de Ruhrtriënnale Al het goede, een
openhartige voorstelling geïnspireerd door een bezoek aan de Gazastrook.
‘Durven, daar draait het bestaan om. Waarom zou je je wentelen in cynisme?’
Door ELS VAN STEENBERGHE, fotoÕs PHILE DEPREZ, JEAN-PIERRE STOOP‘Om ‘s nachts een fijne bar te vinden in het pikdonkere
Ramallah moet je de geweerschoten in de verte nege-
ren en de verlichte kerstbomen van de christenen
volgen. Hoe geschift is dat?’ lacht Jan Lauwers.
Hij zit aan de andere kant van de telefoon in
Gladbeck, aan de noordrand van het Ruhr–
gebied. Daar repeteert hij op uitnodiging
van het muziektheaterfestival Ruhrtriën-
nale voor de voorstelling Al het goede.
Met uitzicht op een scène die
opgesmukt is met 800 glazen vaasjes –
‘gemaakt door een Palestijn die aanvan-
kelijk niets van me wilde weten’ – vertelt
hij over de reis die hij ter voorbereiding
maakte. ‘Vorig jaar, in november, heb ik
de Palestijnse stad Hebron bezocht. Wat
je daar ziet, haalt je onderuit. Er hebben
zich veel Joodse kolonisten gevestigd –
tenminste, ze palmen de eerste verdiepingen
van de huizen in. Op de benedenverdiepin-
gen wonen de Palestijnen. Als hun bovenbu-
ren iets kwijt willen – huisvuil en grofvuil –,
gooien ze dat op straat. Daarom hebben de Palestij-
nen een soort netten gespannen, waarin de kapotte
wasmachines en computers van hun bovenburen belan-‘Kunst is nooit
een oplossing’
Living on the edge met Jan Lauwers (Needcompany)
THEATER84 X X X X X X X X X X 2 0 1 9 — W W W. K N A C K. B EJAN LAUWERS:
‘Ik ben een activist
gebleven, maar ik
zorg ervoor dat
de activist
niet in mijn
atelier komt.’