jako zdolność do odczytywania, rozumienia i skutecznego zatosowania siły oraz znaczenia
emocji w relacjach międzyludzkich. W opinii autorów inteligencja emocjonalna jest więc
emocjonalnym odpowiednikiem inteligencji poznawczej^159.
Warto w tym miejscu podkreślić, iż na tle innych koncepcji „zdolnościowych” model
autorstwa Mayera i Salovey’a jawi się, jako najbardziej spójny, dojrzały konceptualnie oraz
spełniający kryteria modelu naukowego^160.
4.1.2. „Kompetencyiny” model inteligencji emocjonalnej R.Bar-Ona
Odmienne podejście proponują zwolennicy tzw. „modeli kompetencyjnych ”. W ramach
tych koncepcji w zakres pojęcia inteligencji emocjonalnej wchodzą cechy osobowości nie
będące umiejętnościami umysłowymi (poznawczymi)^161.
Jedną ze sztandarowych koncepcji tego nurtu jest model inteligencji emocjonalnej
autorstwa R. Bar-Ona, zdefiniowanej przez autora, jako pozapoznawcze kompetencje i
umiejętności umożliwiające efektywne radzenie sobie ze złożonymi i nierzadko sprzecznymi
wymaganiami środowiska, stwarzające przestrzeń dla zdrowej i tworczej egzystencji
człowieka.
Tak więc, zintegrowanie kompetencji, predyspozycji osobowościowych,
emocjonalnych i społecznych wpływa na ogólną umiejętność radzenia sobie w otaczającym
świecie^162. W ujęciu Bar-Ona inteligencja emocjonalna składa się z następujących
komponentów:
Kompetencje intrapersonalne: świadomość emocjonalna, samoakceptacja,
samoaktualizacja, asertywność, szacunek dla własnej osoby, niezależność.159
Cooper, R.K., Sawaf, A. “Inteligencja emocjonalna w organizacji i zarządzaniu”, Wyd. Studio Emka,
Warszawa 2000, s. 1 160 2.
Knopp, K. “Rola inteligencji emocjonalnej w życiu człowieka”, Studia Psychologica
UKSW 6/2005., s. 222. 161
Sadowska, M., Brachowicz, M. – „Struktura inteligencji emocjonalnej” – Studia z psychologii w KUL, Tom
15162 , 2008., s. 66.
Bar-On, R. „Emotional Quotient Inventory – technical manual”, Toronto – Multi Heath System, 1997. s. 18.