ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ
Τα ξένα λόγια
Δεν τολμώ να πιστέψω τα λόγια σου.
Χαμήλωσα τα μάτια και μαζεύτηκα στη γωνιά μου.
Πού είναι η ελπίδα, πού πήγαν τα όνειρα;
Απρόσωπη στέκεται μπροστά μου η θύμηση.
Η εικόνα σου ξεθωριάζει.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι αλήθεια.
Η επιμονή για το άγνωστο, η ηδονή που σε γέμισε.
Κι ύστερα θλίψη, δάκρυα, σκληρές οι αποφάσεις.
Ο χρόνος κυλάει, η έλξη χάνεται, το σκοτάδι απλώνεται.
Σπας τα δεσμά που σε κρατούν καθηλωμένο χωρίς ανάσα
στο περιθώριο. Οι εικόνες τρυπάνε τη σκέψη και
σπαράζουν τη ψυχή. Τόση επιμονή για το άγνωστο!
Ύστερα λόγια, μα ποιος μπορεί να πιστέψει σε λόγια;
Λόγια θλιμμένα, πικρά, παγωμένα, αδιάφορα.
Ύστερα δάκρυα, λύπης, μετάνοιας, χαράς, ψεύδους.
Τι να ελπίζεις πια και σε τι να ελπίζεις;
Τα μηνύματα δείχνουν το δρόμο της μοναξιάς κι
αναρωτιέμαι αν μπορώ να κουβαλήσω όλες τις στιγμές
της ζωής μου.
Μακάρι να μπορούσα να τις σβήσω.
Ράπισμα στο πρόσωπό μου οι λέξεις σου και ονειδισμός
στο βλέμμα σου, το βλέμμα που λυπάται τον σκύλο που
νηστικός και παγωμένος στέκει στο δρόμο.