EKOETYKA TEATRU
Ida Ślęzak:
Współtworzycie Kulturę dla Klimatu,
oddolną inicjatywę na rzecz ekologizacji
obszaru kultury. Opublikowałyście właśnie
internetowy „Przewodnik” (https://www.
kulturadlaklimatu.pl/przewodnik/), w którym
zebrałyście praktyczne porady, dotyczące
tego, jak wdrażać proekologiczne zmiany w
instytucjach. Jak działa wasza grupa?
Maria Wilska:
Kultura dla Klimatu to nieformalna grupa
złożona z dziewięciu członkiń. W jej skład
wchodzą: Ewa Chomicka, Anna Czaban,
Aleksandra Jach, Aleksandra Janus,
Iza Kaszyńska, Magdalena Klepczarek,
Magdalena Komornicka, Joanna
Nuckowska i ja. Niektóre z nas pracują w
instytucjach, część jest freelancerkami.
Pracujemy na różnych stanowiskach –
od administracyjnych po kuratorskie.
Połączył nas, jako praktyczki kultury,
temat odpowiedzialności za środowisko.
Choć działamy nieformalnie, wspierają
nas organizacje, które reprezentujemy na
co dzień, jak np. Nowy Teatr w Warszawie
czy Zachęta, a promocyjnie wsparło
nas bardzo wiele instytucji kultury z
całej Polski. Finansowanie projektu
otrzymałyśmy od Biura Kultury m. st.
Warszawy i europejskiego stowarzyszenia
zaangażowanego w tematykę zmian
klimatycznych, rozwijającego innowacyjne
projekty na tym polu – Climate-KIC.
Magdalena Komornicka:
Działanie w nieformalnej grupie wpisuje
się w naszą filozofię. Kiedy zaczynałyśmy
wspólną pracę, każda z nas miała już za
sobą doświadczenia inicjowania i wdrażania
praktyk ekologicznych w swojej instytucji.
Jednak w długofalowych działaniach bardzo
potrzebne jest także wsparcie z zewnątrz.
Do przeprowadzenia zmiany niezbędna
jest motywacja, która rodzi się z pracy w
grupie, z wymiany wiedzy i doświadczeń.
To ważny element zarówno naszej pracy, jak
i pomysłu na stronę internetową – Kultura
dla Klimatu. To nie tylko przewodnik, ale
przyszła sieć kontaktów, dzięki której
będziemy się mogły i mogli dzielić wiedzą
i doświadczeniami. Zależy nam na tym,
aby wspierać się nawzajem w działaniach –
wiele rzeczy łatwiej zrobić większą grupą,
a międzyinstytucjonalne sojusze sprawiają,
że jeszcze więcej jest możliwe. Czasem też
łatwiej się na coś zdecydować, kiedy inne
instytucje przetarły już szlaki.Maria Wilska:
To, że tworzymy nieformalną grupę, popycha
nas do współpracy z bardzo wieloma
instytucjami. Przy zdobywaniu informacji
na potrzeby naszych pierwszych projektów- strony internetowej i przewodnika,
korzystałyśmy z pomocy różnych podmiotów,
co otwierało nas na nowe perspektywy
i pozwalało cały czas poszerzać wiedzę.
Dobrym przykładem jest też promocja –
zdecydowałyśmy się nie tworzyć nowych
profilów w mediach społecznościowych
i korzystać z tych, które już istnieją.
Bardzo wiele instytucji wsparło nas,
publikując na swoich kanałach informacje
o Kulturze dlaKlimatu.
Joanna Nuckowska:
Dodatkowo większość z nas nie pracowała
wcześniej w tak dużym zespole, gdzie
decyzje zapadałyby konsensualnie. To
ważne ćwiczenie ze współpracy – staramy
się słuchać siebie nawzajem i być na siebie
uważne.Ida Ślęzak:
Wasz przewodnik oferuje rozbudowaną,
holistyczną propozycję myślenia o ekologii
w instytucjach kultury. W wielu miejscach
odsyłacie do dodatkowych artykułów czy
źródeł. Wskazujecie najprostsze działania,