ָֹ֙חְ ַכֹֹ֙ה אֽ
ִ֤
תָֹא ה
ִ֑
קֶשְ אַ ךָי
ִׁ֖
אֶׄמַ ְאֻ־םַגוְ התֵֹ֔שְ
hochachta „otah „ashqeh gemaleycha-vegam shəteh[a qual]designaste esta [darei de]beber teus camelos-e também bebeדסֶחִֶׁ֖ תָ ישִֵׂ֥עָ ־יא׃ִ עדַֹ֔אֵ אֽבָָ֣א־ קחָֹ֔צְִילְ ךָָ֣אְְּבעַלְ
chessed „assita-ki „eda‟ uvah leyitschaq le‟avdechabeneficência fizeste-que saiba[eu] e-nisto para-Isaque para-teu-servoעִם־אֲדֹנִָֽי׃
24:15ר אֵֺ דַלְ האָָ֣ׄא׃ִ ם֮ רֶטֶ אא־הָ֗־יהְִיָֽוַ
ledaber kilah terem hu‟-vayehi „adoni-„imde-falar [ele]terminasse antes ele-E ele foi meu senhor-comהא׃ָֹ֔לְמִ־ןאֶֺ לאֵָ֣א־תבְ לִ הֹ֙דָאְֺׄי רשִֶ֤אֲ תאצֵָֹ֗י הקָָ֣בְרִ הַּ֧א׆ֵהִ ְו
milkah-ben livetu‟el yulədah „asher yotse‟t rivqah vehinehMilca-filho de a-Betuel nascera que saia Rebeca e-eis[que]׃אָֽֽמָכְשִ ־לעַ אֽאִָּׁ֖כַוְ םהִָ֑רָבְאַ יחִָ֣אֲ רוֹחִָׁ֖נ תשֶ אֵֵ֥
shichmah-„al vechadah „avraham „achi nachor „eshetombro dela-sobre e-jarro-dela Abraão irmão-de Naor mulher-de24:16א
ָ֣
לֹ שי
ִׁ֖
אְִו הלָ א־תאְֺ דֹאֹ֔מְ הֹ֙אֶרְמַ ת
ִ֤
בַֹט רָָ֗עֲַא׆ָֽהַוְ
lo‟ ve‟ish betulah me‟od mar‟eh tovat vehana‟aranão e-homem virgem muito aparência boa-de E-a-moçaאֽאִָּׁ֖כַ אֵ֥אֵׄמַ ְ וַ הָנְיַעֹ֔הָ דרֶ ֵָ֣וַ אֽעִָ֑דְָי
chadah vatemale‟ ha‟ayenah vatered yeda‟ahseu-jarro e[ela]encheu à-fonte e[ela]desceu ele-conhecera[ela]וַ ָָֽעַל׃
24:17רמֶאֹאׁ וַ אֽתִָ֑ארָקְלִ דבֶ עִֶׁ֖הָ ץרֵָ֥אָׁוַ
vayo‟mer liqra‟tah ha‟eved vayarats vata‟ale-ele-disse para-encontrá-la o-servo Então-ele-correu e[ela]subiu׃ךְאֵָּֽא׃ַמִ םִימִַׁ֖־טעַמְ אִ֛נָ יִניאִֵ֥ימְִגהַ
24:18רמֶ אֹ ִַׁ֖ו
vato‟mer mikadech mayim-me‟at na hagəmi‟iniE-ela-disse do-teu-cântaro águas-um pouco de peço-te deixa-me-beberאֽאִָּ֛א׃ַ דרֶֹ ַּ֧וַ רהֵָ֗מַ ְ ַו ינִִֹ֑דאֲ התֵָ֣שְ
kadah vatored vatemacher „adoni shətehseu-cântaro e[ela]baixou e-ela[se]apressou meu-senhor bebepara que eu beba; eela disser: Bebe, etambém darei debeber aos teuscamelos, [seja] estaa qual designasteao teu servoIsaque; nisto saibaeu que fizestebeneficência a meusenhor.15 E sucedeu que,antes que eleacabasse de falar,eis que Rebeca,que nascera aBetuel, filho deMilca, mulher deNaor, irmão deAbraão, saía com oseu cântaro sobre oseu ombro.16 E a moça [tinha]muito boa aparên-cia, virgem, aquem homem [al-gum] a conhecia;ela desceu à fonte,encheu o seucântaro e subiu.17 Então o servocorreu-lhe ao en-contro e disse:Deixa-me beber,peço-te, um poucode água do teucântaro.18 E ela disse:Bebe, meu senhor.E apressou-se, eabaixou o seucântaro