op de schouders van maar een kleine groep leiders, biedt deze notie van gedeeld strategisch
leiderschap veel potentie voor verdere exploratie.
BIJDRAGEN VAN HET ONDERZOEK
Dit proefschrift heeft bijgedragen aan de leiderschapsliteratuur door middel van:
I. De heruitvinding van het strategisch leiderschapsconcept
De ontwikkeling van een solide conceptualisatie van strategisch leiderschap (dat wil zeggen
een model bestaande uit vier kwadranten langs twee paradoxale assen, Organisatie-Omgeving
en Exploratie-Exploitatie).
De ontwikkeling van een stabiele meting voor strategisch leiderschap gedrag.
De bevinding dat strategisch leiderschap en supervisory leiderschap twee verschillende
concepten zijn.II. Bewijs voor de manifestatie van supervisory en strategisch leiderschapsgedrag over
verschillende organisatieniveaus:
De bevinding dat supervisory leiderschap werd vertoond op alle organisatieniveaus.
De bevinding dat strategisch leiderschap verschillend werd vertoond op verschillende
organisatieniveaus.
o De bevinding dat topmanagers het meest prominent waren in het vertonen van
strategisch leiderschap gedrag. De bevinding dat ook middle managers meer op
exploratie gericht strategisch leiderschap gedrag vertoonden dan managers op lagere
organisatieniveaus, maar dat dit niet gold voor het op exploitatie gerichte strategisch
leiderschapsgedrag. Middle managers waren het minst prominent in het vertonen van
het laatstgenoemde gedrag (in vergelijking met top en managers of lagere
organisatieniveaus).III. Bewijs dat de relatie tussen leiderschap en werktevredenheid van ondergeschikten niet
wordt gemodereerd door organisatieniveau, maar dat verschillende gedragingen in meer
of minder mate gewenst zijn afhankelijk van organisatieniveau:
Organisatieniveau modereert niet eenduidig de relatie tussen leiderschapsgedrag en
werktevredenheid van de ondergeschikte(n). Toch was er sprake van enkele noemenswaardige
significante relaties: