(Cont.d)Debadas
a prim’atòngiu.
Sa muìd’ ‘e s’arrìu, sceti, in bìngia,
sa muìd’ ‘e s’arrì’ e i su entu
tra giuall’e giuall’abbandonau.
E i sa osgi sua:
“Bi, muscadeddu, unu urdon’ ‘i oru
a primu fruttu.
Niedda carta, niedda che pisgi;
custu gallopu, càst’, unu spantu;
e i custu girò: unu cadinu
ònnia fundu.”
No, mamma, no ddu spéttisti:
debada’ làssas s’enna scaringiada,
sa lusgi alluta, su fogu tudau.
Non torra’, mamma. Ma non depis prangi.
Ascurta: sezzidì accanta mia,
accant’accanta, e contamì de candu
torraà’ de cassa manna cun su pégu’
de sribon’a agroppa’ de cuaddu
e intrendu ‘n prazza dd’arrìanta ‘s ògus.
da Terra disisperada terra, 1974