E cun cantu cuaddusE cun cantu cuaddus eus curtu,
O nonnu, de’ e tui!
Cuaddus a sa nua,
cuaddus senz’ ‘e ferrai,
annigrànta in i’ notti’ de lugori,
marrasceddant’asutt’ ‘e sa ventana,
sindi scidànta in punt’ ‘e mesunotti
ca no bìanta s’ora
de partiri cun nosu a totu fua.
I a totu fua coment’e unu entu
seus passau’, nonnu, tu’ e deu,
in Campidanu, in s’Ollasta,
in Cabesusu e in terra’ di Abràsgia
e fuau’ bandidus e furonis.
(Omini’ di onori
narà’ sa genti
furonis chi torro bànta
sceti predis arriccus).
Cantu campidanesas titta’ mannas
a agroppa’ de cuaddus curridoris,
nonnu, a sa mod’antiga, eu’ furau!
Iau’ fattu in pizz’ ‘e unu monti