U viénte du pèjése mijeU viént’èmméne cóme nu stèffíle
se nèn t’èccúzze strítte dént’u còtte.
Te vússe chi chèntúne ‘ngopp’e sótte:
t’èstrégne, te sdèrrúpe, te ze mbíle.
E’ u viénte crúde du pèjése mije.
E’ u viénte sícche du pèjése mije.
E’ u viénte, é u viénte, è u viénte
èmmàudítte du pèjése mije.
Stu viénte te ze màgne víve víve,
e a vàve te ze chiàtre dént’a vócche.
Ndrèmbíje ‘n miézz’a vije chi dènuócchie:
u munn’è stràlènàte, ‘n du crèdíve.
E’ u viénte crúde du pèjése mije.
E’ u viénte sícche du pèjése mije.
E’ u viénte, è u viénte, è u viénte
èmmàudítte du pèjése mije.
Nu viénte com’è quíste nèn tu scuórde:
t’ha fàtte ‘n óme chi mèntàgne nguólle,
rrèbbànnète i cècèrchie u ràn’e i tólle,
vèssànne e trattènènnète pa’ córde.
E’ u viénte crúde du pèjése mije.
E’ u viénte sícche du pèjése mije.