Χρήστος ΤσουκάληςΚάθε φορά που ζούσε αυτές τις ημερομηνίες του προκα-
λούσαν αυτού του είδους συναισθήματα. Μα αυτή τη φορά
ήταν κάτι διαφορετικό που δεν μπορούσε να το προσδιορί-
σει. Ήταν κάτι σαν ενοχή που δεν ήταν σε θέση να προβεί
στο καθήκον που από αρκετά χρόνια πριν το είχε ο ίδιος
ορίσει.
Ήταν η πρώτη φορά στα χρόνια όπου είχαν περάσει, που
ένιωθε τόση συναισθηματική φόρτιση. Αυτές οι μέρες ήταν
ένα κομμάτι της μισής ζωής του.
Όμως οι ημερομηνίες αυτές συμπίπταν με τις παραμονές
των Χριστουγέννων και τις περισσότερες φορές περνούσαν
χωρίς αναλογισμό, λόγω των υποχρεώσεων, και την ιδιαίτε-
ρη φροντίδα να εξασφαλίσει στα παιδιά του όλα τα απαραί-
τητα να απολαύσουν τις μεγάλες αυτές γιορτές όσο το δυνα-
τόν πιο ευχάριστα.
Έγειρε το κεφάλι του πίσω, έκλεισε τα μάτια του, πήρε
μερικές βαθιές αναπνοές και το μυαλό του σα να ευθυ-
γραμμίστηκε με τις αναμνήσεις τις άφησε να ξετυλίγονται
μία-μία και με κάποια σειρά, αφού δεν θα είχε την ευκαι-
ρία να τις ξαναθυμηθεί, δεν ήταν μακριά ο αιώνιος ύπνος
που ένιωθε πως πλησίαζε.