Ο Μόνος ΕπιζώνΜια ερώτηση στον εαυτό του ξεπρόβαλε από το βάθος του
μυαλού του. Αυτός ο στίχος πως έτυχε εκείνη τη στιγμή;
αυτή τη μέρα; Και πόσο ταιριαστός ήταν με την δική του
ζωή, με τον δικό του πόνο που κουβαλούσε πάνω από εξή-
ντα χρόνια; Έχει κάποιο μήνυμα άραγε; Κι αν έχει ποιο
είναι;
Μα και σύμπτωση τραγική, δεν συνήθιζε να διαβάζει τα
στιχάκια που γράφανε πίσω στα ημερολόγια, δεν θυμότανε
αν το είχε ξανά κάνει. Και του φάνηκε αρκετά περίεργο.
Το διάβασε για μια ακόμη φορά και έκλεισε για λίγο τα
μάτια του. Τότε ξαφνικά, όλο του το σώμα συγκλονίστηκε
σα να τον κτύπησε κεραυνός από την ανάμνηση αυτής της
μέρας. Κάθε κύτταρο του κορμιού του δονούνταν, μια έξα-
ψη είχε αναδεθεί εσωτερικά και καταλάβαινε το αίμα να
του πιέζει τις φλέβες, τα χέρια έτρεμαν, στο κεφάλι του μια
ανακατωσούρα με μπερδεμένες αναμνήσεις, κάνανε μάχη
ποια θα έβγαινε πρώτη σαν εικόνα στην οθόνη του μυαλού
του, το υποσυνείδητο ανασκάλευε μες στον πυθμένα του να
βγάλει στην επιφάνεια όλες εκείνες τις εικόνες που σχετίζο-
νταν με τα γεγονότα αυτών των ημερών, και του φαινόταν
κομμάτι δύσκολο. Ποτέ δεν είχε νιώσει τέτοια εμπλοκή
μέσα στο νου του όσες φορές στο παρελθόν είχε διηγηθεί
σχετικές ιστορίες.
Ναι, γιατί ίσως τώρα ήταν η στερνή φορά που θα μπορού-
σε να ξαναζήσει νοερά ξανά αυτή την περιπέτεια, ήταν κομ-
μάτι από τη ζωή του που είχε αφήσει ανεξίτηλη σφραγίδα
και την κουβαλούσε στο σώμα του, μα όλη αυτή η προσπά-
θεια που έκανε τον κούραζε και συνάμα του προκαλούσε
πόνο. Τέτοια γεγονότα που ήταν κλειδωμένα στο σεντούκι
του μυαλού του δεν είχαν τίποτε το ευχάριστο, μόνο οδύνη.
Παρότι είχε περάσει περισσότερο από μισό αιώνα. Δεν κα-
τάφερε ούτε ο χρόνος να τα απαλύνει.