Χρήστος ΤσουκάληςΟι σκέψεις γίνονται πράγματα. Έλεγε «Καλομελέτα κι έρχε-
ται και το αντίθετο»
Γύρισε από το άλλο πλευρό με την πρόθεση να μείνει α-
κόμη λίγο στο κρεβάτι ώσπου να χαράξει καλά η μέρα, δεν
ήθελε να σηκωθεί, μην κάνει θόρυβο και ξυπνούσε και
τους υπόλοιπους.
Έξαφνα στο νου του πρόβαλε η ημερομηνία. Δέκα οκτώ ο
μήνας «μονολόγησε» έκλεισε τα μάτια του και άρχισε πάλι
να θυμάται, βάζοντας τα γεγονότα σε κάποια σειρά.
Είδε τώρα τους δυο Γερμανούς στρατιώτες που παρουσιά-
στηκαν άξαφνα μπροστά του με τα όπλα παρατεταμένα, την
στιγμή που ήταν έτοιμος να φορτώσει τα μουλάρια του.
Ήταν αφοσιωμένος στο φόρτωμα και δεν τους αντιλήφθη-
κε, ο αιφνιδιασμός ήταν αποτελεσματικός, δεν είχε ποτέ
σκεφτεί πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, σε άλλη
περίπτωση θα είχε λάβει τα μέτρα του, κάτι θα έκανε που
θα μπορούσε να μην τον ξαφνιάσουν.
Σήκωσε τα χέρια του ότι παραδίνεται, μα οι Γερμανοί
στρατιώτες τον σπρώξανε βίαια στο δρόμο για το χωριό, ενώ
ταυτόχρονα πρόβαλαν και άλλοι μαζεύοντας όλους τους
άντρες που συναντούσαν, ακόμη και ανήλικα παιδιά.
Γύρω από τα μονοπάτια εμφανίζονταν κι άλλες μικρές
ομάδες στρατιωτών με ομήρους από όλες τις κατευθύνσεις,
με παρατεταμένα τα όπλα, σπρώχνοντας και φωνάζοντας
στη γλώσσα τους, τους κατεύθυναν προς το χωριό.
Κάθε αντίδραση ήταν ακατανόητη, τα Ες-Ες δεν έκρυβαν
την πρόθεση τους να πυροβολήσουν αδιακρίτως, όποιον
τολμούσε να κάνει την παραμικρή απόπειρα διαφυγής, ή
προβάλλοντας έστω και την παραμικρή αντίσταση.
Αυτός ο αιφνιδιασμός είχε κάμψει κάθε σκέψη για αντί-
δραση, είχαν απογυμνωθεί νοητικά, το φέρσιμο τους ήταν