Ο Μόνος Επιζών
χουμε μπαγλαρώσει από πάνω με τα ρούχα του άντρα μου,
δεν θα καταλάβει κανένας τίποτε.
- Έπειτα θα είμαι εγώ μαζί σου, θα νομίσουν ότι είμαι μά-
να σου και δεν θα μας υποψιαστούν καθόλου,.. το τρένο
κάνει στάση μπροστά στο νοσοκομείο. Είμαι σίγουρη πως
όλα θα πάνε καλά.
Ο άντρας της, έφερε τον γάιδαρο έτοιμο σαμαρωμένο, τον
πλησίασε σε μια πεζούλα, τον έδεσε και μπήκε μέσα να
βοηθήσει.
- Έτοιμος; Τι λες θα τα καταφέρεις;
- Έτοιμος, «απάντησε η γυναίκα»
- Έχω το ζώο κοντά στην πεζούλα να μπορεί να το καβαλή-
σει εύκολα. - Ωραία, καλά το σκέφτηκες, άντε τώρα να τον πιάσουμε
μαζί να τον βγάλουμε έξω να τον πάμε επάνω στην πεζούλα.
Μετά από λίγο καβάλα στο γάιδαρο κατηφόριζαν για τον
σταθμό η γυναίκα έσερνε το ζώο από το καπίστρι και ο
άντρας δίπλα του πεζός τον κρατούσε μη ζαλιστεί και πέσει.
Στο δρόμο δεν μιλούσε κανείς μόνο λίγο πριν φτάσουν στο
σταθμό η γυναίκα του ξανά θύμισε.
- Πρόσεξε, είμαι η μάνα σου και έχεις σπάσει πλευρά από
πέσιμο. - Ναι, ναι θα το θυμάμαι είπε κάπως ξέπνοα.
Φτάσανε στο σταθμό χωρείς κανένα απρόοπτο, το τραίνο
δεν άργησε καθόλου και ανέβηκαν. Στο βαγόνι που μπήκα-
νε είχε μόνο δυο επιβάτες γέροι, που είχαν κουβέντα και
ούτε που τους δώσανε σημασία. Μα ο ελεγκτής κάτι υπο-
ψιάστηκε, αλλά μάλλον ήταν μυημένος στην αντίσταση
γιατί φρόντισε οι δύο γέροι να πάνε σε άλλο βαγόνι λέγο-