Şi’r içün gözyaşı’ derler, onu bilmem, yalnız
Aczimin giryesidir bence bütün âsârım.
Ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyle-
yemem;
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizârım.
Oku, şayed sana bir hisli yürek lâzımsa;
Oku, zirâ onu yazdım, iki söz yazdımsa.
254
Mehmet Ali'ye ithaf'ında da:
Bir nusha-i kübrâ idin, oğlum, elimizde:
Sen benden okurdun seni, ben senden
okurdum.
Yüksekliğin idrâkimi yorgun bırakırca,
Kalbimle yetişsim diye, şairliği vurdum.
Şi’rin başı hilkatteki aheng-i ezelmiş...
Lâkin ben o ahengi ne duydum, ne
duyurdum.
Yıktım koca bir ömrü de, baykuş gibi geçtim,
Kırkbeş yılın eyyam-ı harâbında oturdum.
Sen, başka ufuklar bularak, yükseledurdun:
Ben, kendi harâbemde kalıp, çırpınadurdum.
Mağmûm iki-üç nevha işittiyse işitti;