şeklindeki ifadeleri çağdışı kalır. Eski milletler, kendi çağlarının karakteristiğine
uyarak müntesiplere “Musa Ümmeti”, “Muhammed Ümmeti”, “İsa Ümmeti” gibi
kalıplarla isimler verilmiştir. Yani kişiler, bir kişinin toplumu idiler. Fakat bu
anlayış çağımızda sonlandırılmıştır. Artık kişiler hiçbir kişinin değil, kendilerinin
oluşturdukları toplumundurlar.
Ulus Kavramı
“Ulus toplum” ve “modern-ulus devlet” kavramları, 16. asırdan itibaren
kullanılmaya başlanmıştır. Çağımızda, ülkelerin toplumlarına “ulus” adının
verilmesi aşamasına geçilmiştir. Ulus, ülkenin toplumunun bir kişiye değil,
toplumun kendisine ait olmasıdır. Ayrıca hiçbir kişinin, dinin, mezhebin,
entinisitenin, ekonomik ve sosyal bir sınıfın rengini taşımaz. Bu nedenle ulus
kavramı nötr ve tarafsız bir kavramdır. Hiçbirinin zihniyeti ülkeye ve ülkenin
ortak alanına egemen kılınamaz. Bu durum, tıpkı apartmanlardaki ortak alanlar
gibidir. Toplum, toplumun malı olduğundan toplumun bireylerine toplum bakmak
zorundadır. Bu amaçla vergi öder. Daha önce hastasını akrabaları hastahaneye
götürmek zorunda iken ulus sisteminde devlet götürmek zorundadır. Açlara
toplum bakmak zorundadır. Ulus, bir toplumsal kollektivitedir. Sosyal devlet
(welfare state) budur.
“Ulus toplumda biz kavramı vardır, ben kavramı yoktur.”
Öteki
Ulus kavramında, bir ülke içerisinde “öteki” kavramı yoktur. Bir ülke sınırları
içerisinde yaşayan herkes vatandaştır ve eşit vatandaşlık haklarına sahiptir. Ülke,
ülkede yaşayan herkesindir. Ulus siteminde ortak kamusal alan vardır ve bu nötr
olmak zorundadır. Bu kamusal alan; diğerlerini maddi ve manevi rahatsız
etmemek ilkesi üzerine gereken nötr kurallarla düzenlenir. Bir tek inancı, ortak
alanda dayatmamaktır. Bir tek inancın dayatıldığı yerde mutlaka “öteki” kavramı
ve ötekine saygısızlık vardır.
Devletin Polisi Kavramı
Ulus kavramı demokrasi kavramı ile birlikte gider. Demokrasi ve ulus sisteminde
polis, devletin değil, milletin polisidir. Nitekim polis kavramı, halk kelimesinden
türetilmiştir. Fakat ülkemizde polis, devletin polisi olarak görülmektedir. Bu
durumda polis; “Ben devletim,” diyebiliyor. Vatandaş, polise itiraz ettiğinde,
“devlete karşı gelmiş” görülerek hemen tutuklanabiliyor. Ayrıca çağımızda
devlete itiraz da suç değil, bilakis vatandaşlık hakkıdır.
“Asker, devlet için; polis, millet içindir.”
Güçsüz gördüğü vatandaşa krallık ve despotluk taslayan ve kabadayı kesilen
polis veya herhangi bir memur, kendisinden üstte olan bir yetkilinin karşısında
süt dökmüş kedi gibi olabiliyor. Eğer erkeksen, güçlüye karşı da krallık taslasana!
Korkak kişi, güçsüze karşı cesaretlidir. Hatta güçsüzü görünce cesareti gelir. Bu
ülkede kibarlık, insanları cesaretlendiriyor. Gerçek cesaretli kişi ise, güçlüye karşı
cesaretli olur. Kral olan kişi herkese krallık taslar. Polisin ve memurun böyle
davranışında ahlaksızlık da vardır. Çünkü ona verilen yetkiler halkın gücüdür,
halkı korumak ve halka hizmet etmek içindir ve bunun için ona millet para
ödüyor. Erkeksen bu yetki güçlerini çıkar, kendi gücünle çık o güçsüz gördüğün
vatandaşın karşısına. Mertçe dövüş.