“Halkın gücü ile halkı dövmek en büyük kişiliksizlik, adilik ve
ahlaksızlıktır.”
SONUÇ
Türkiye; toplumuna Abdulhamitçi, Atatürkçü, Peygamberci gibi her alanda
kişicilik eğitimi vermektedir, fikir ve bilgicilik eğitimi vermemektedir. Kişicilik
eğitimi vermek çok kolay, diğeri zor bir iştir. Biz hep zor işten kaçar ve kolay işi
tercih ederiz. Ama zor işlerin ürettiği nimetlere sahip olmak isteriz. Kolay işin
sonuçlarının değeri az hatta zararlı olacaktır. Bu kişicilik eğitiminin doğuracağı
zararlar hiç hesap edilmiyor.
“Ucuz etin yahnisi acı olur.”
“Peygamberci de olsa, kişisel eğitim, şeyhlere insan yetiştirmeye hizmet
eder.”
Çağımızda tek kişi “homo” yerine “corpus (çokluk)” olan demokrasi yönetimi
gelmiştir. Artık tek kişi egemenliği değil, kolektif, hatta bütün halkın egemenliği
gelmiştir. Toplum üyeleri artık, kendi kolektif egemenliklerinin sahipleri
durumundadırlar.
SOSYAL ve SİYASAL TESPİTLER
Felsefenin şöyle bir tespiti vardır: “Dışarıdaki düşmana karşı savaş verilerek
sağlanan toplumsal birlik, er ya da geç, iç bölünmeye ve içerideki düşmana karşı
verilen savaşa ve bölünmeye dönüşür.”
“Bir ülke düşünün ki o ülkede devletin en büyük düşman saydığı kişi,
ülke için çalışandır.”
“Bir ülke düşünün ki, kendisi için çalışanları yiyor.”
“Devletin, kendisini soyduğu bir devlet düşünün!”
“Kendisinde beşeri akıl bulunmayanı beşeri akılla yönetemezsin.”
“Kiralık kapitalle kapitalizm, kiralık felsefe ile bağımsızlık olmaz.”
Fransız filozof M. Robespierre (1758-1794): “Halklar yargılarlar ama
mahkemeler gibi yargılamazlar, hüküm dağıtmazlar ama şimşekler gönderirler.
Kralları lanetlemezler ama boşluğa geri fırlatırlar. Bu adalet, mahkemelerin
adaleti kadar değerlidir.”
Antropolojinin şöyle bir tespiti vardır: “Toplumlar iki tip kişiyi unutmazlar.
Biri kendilerine katkıda bulunanlar, diğeri başlarına bela getirenlerdir. Her ikisine
de mutlaka bir gün karşılıklarını verirler.”
“Güçten başka bir şeyle yönetememek, başarısızlığın işaretidir.”
“Acımasızlığı olmadan sevgi güçsüzdür. Sevgi olmadan acımasız olmak
körlüktür.”
“Birey, kendi tekil kültürünü aşabildiği ölçüde evrensel olur.”
“Kendi çıkardığı kanunu kendisi iğfal eden, suça istediği ceza miktarını kendisi
belirlediği halde onu beğenmeyip mahkûmlara af isteyerek kendi kendisini inkâr
eden nevrotik-patolojik kanun yapıcı tipi hangi ülkede vardır!”