Tuis. 01

‘

N

ee. Onder geen omstandighede

nie” was Martie Koegelenberg

se intuïtiewe reaksie toe haar

man Gert vroeg in 2013 bel met die nuus:

“Bokkie ek gaan vir ons ’n bus koop.”

Einde van die debat of so het Martie ’n

DA-raadslid op Caledon gedink. Sy lag as

sy onthou hoe Gert ’n kwartier later weer

gebel het: “Engeltjie ek het toe maar die

bus gekoop dit was ’nbargain.”

Gert se kreatiewe oog kon maar net nie

die voos geroeste ou skoolbus miskyk waar

dit gehawend langs Botrivier Steenwerke

gestaan het asof dit sy laaste aftrekplek is

nie. Gert is immers ’n raakvat-entrepreneur

wat heerlike bokmelkkaas en rooiwyn maak

en regte egte plaasbrood bak en het sy eie

elektriese kontrakteursmaatskappy.

Hy vertel: “Die vraprys was R38000 en

ek kon vinnig R10000 bymekaarskraap. Ek

het vir die eienaar gesê dis my deposito; as

ek nie môre terugkom met die res nie is die

R10000 syne.

“Ons het skaars die ding so afgespreek

en toe sommer nog ’n bietjie afslag ook

beding toe stop daar ’n ou met ’n bakkie in

’n stofstreep en bied R40000 aan vir die

bus. Maar die eienaar het voet by stuk

gehou – die bus is myne vir R35000.”

Toe Martie besef die koeël is deur die

kerk en hulle is die eienaars van ’n

1978-Bedfordbus wat Gert reken “in ’n

goeie lopende toestand” is het sy gou die

potensiaal van ’n mobiele vakansiehuis

gesien en begin droom van idilliese toere en

’n mooi leefruimte binne.

Maar dit sou nog heelwat moeite (en

geduld) kos ...

Die vloer is teen roes behandel

en met glasvesel herstel. “Toe

het Gert heel eerste die soliede

bamboesvloerplanke ‘ingevloek’”

lag Martie. “Dit was een van

ons grootste uitgawes; dit kan

kondensasie hanteer sonder om

skeef te trek.” Die kunsvolstruisleer

op die instrumentpaneel(onder)

verskaf ’n tikkie Karoo-flair. “Dis

prakties weens die son hitte en

vog waaraan die paneel blootgestel

word” sê Gert.

Toffie die Beagle is

deesdae ’n gesoute

48 tuis Januarie 2017 buspassasier.

opknap ƌĞŐƌƵŬŵĞƚŇĂŝƌ