Yani; bütün bu önlemler Allah’ın sevgi ve merhametini çekmek içindir.
Yoksa bir toplumun akibeti, zulümler ayyuka çıkar, fesat her yana yayılırsa
herc-ü merc, iyilik, güzellik ve doğruluk (salah) yayılırsa mutlulukla
sonuçlanır. İktidarların (kral, devlet, siyasi otorite vs.) esas amacı halkın
mutluluğuna yönelik bu tedbirleri almaktan ibarettir... Kıyamet günündeki
cennet ve cehennem dahi yeryüzünde yapılanların tabiî sonucundan başka
bir şey değildir. Yeryüzünü yakıp yıkan cehennemde de yakılıp yıkılır,
yeryüzünü imar eden, her yana mutluluk saçan ise cennette de aynısını
görür... Bu nedenle devlet, iktidar ve ikbal fani; iyilik, güzellik,
doğruluk, iyilik, erdem ve adalet bakidir. Kefeninizle beraber Allah’a
bunlarla gitmeye bakın. Yoksa nehir kenarlarında biten otlar gibi yaşamış
olursunuz...
Kur’an’da tek bir yerde geçen Zülkarneyn kıssası bundan ibarettir...
Kur’an’ın bu çağdaki okurları olarak kıssadan şu üç temel masajı artık
çıkarabiliriz:
1- Zülkarneyn yöneldiği birinci yerde günah işleyen bir topluluğa ancak
zalim iseler müdahele edip cezalandıracağını söylemiş, gerisini Allah’a
havale etmiştir. Bu bir devlet/iktidar için “adaleti esas al”mesajıdır...
2- Zülkarneyn yöneldiği ikinci yerde doğayla iç içe yaşayan bir halkla
karşılaşmış ve onlara hiç dokunmamıştır. Bu bir devlet/iktidar için
“hürmet ve özgürlüğü esas al” mesajıdır...
3- Zülkarneyn yöneldiği üçüncü yerde saldırı, talan ve işgale
uğrayan/uğramak üzere olan bir halkla karşılaşmış ve onlara yardım elini
uzatıp demir külçelerle setten duvar yapımına girişmiştir. Bu ise bir
devlet/iktidar için “dayanışma, yardımlaşma ve imarı esas al”
mesajıdır...
Aldık kabul ettik, ey vicdanın ve merhametin evrensel sesi, bilgelik
kaynağı yüce Kitap!