Çünkü Maun suresine göre bunlar namaz kılmaktaydılar fakat bu içinde
yoksul ve yetim derdi olmayan bir namazdı. Onun için de boşunaydı,
ritüelistik bir din gösterisiydi. Ahiret inançları da boşunaydı çünkü günaha
dalmaktan çekinmiyorlardı. “İnandıktan sonra bir şey olmaz” diyorlardı ve
“Büyükler (azizler, ulu kişiler, önceki salih zatlar, onların heykelleşmiş
putları) şefaat eder” diye düşünüyorlardı. Bunun için günaha dalmakta hiç
bir beis görmemekteydiler...
3-Üçüncü cehennem sahnesi de Leheb suresinde gelir:
“Kahrolsun Ebu Leheb İktidarı, kahrolsun!
Malı ve kazancı (zenginliği) onu kurtaramayacak!
O alev alev yanan ateşe atılacak!
Karısı da odun taşıyacak
Boynundan bağlanmış bir iple” (dişi köpek gibi)
(Leheb;1-5)
Öfkeyi görüyorsunuz değil mi?
Bunlar Kur’an’ın ilk surelerindeki cehennem sahneleri...
Önce Ebu Cehil’e, sonra Velid bin Muğire’ye, şimdi de Ebu Leheb’e...
Hepsinde de zenginlik (mal, iktidar, mülk) ile beraber yoksul ve yetim
vurgusu var. Birinciler ikincilere bigane kaldıkları için cehennem ile tehdit
ediliyor. Kim, kime karşı savunuluyor, kim ne ile tehdit ediliyor, düşüne
düşüne (tertil ile) okuyunuz...
4- Dördüncü sahnede cehenneme kimin gireceğinin yanında cennet de
müjdeleniyor. Yine aynı tema;
“Kim sakınır, malından harcar
Güzel olanı (vermeyi) tasdik ederse
Biz ona cenneti kolaylaştıracağız.
Kim de cimrilik eder ve zenginliğini kendine yeterli görürse (istiğna)
Ve güzel olana yalan derse
Ona da zor olanı (cehennemi) kolaylaştıracağız.
Mezara yuvarlandığı zaman malı onu kurtaramayacak.
Bize düşen doğru yolu göstermek,
Dünya ve ahiretin bize ait olduğunu haber vermekten ibarettir
Sizi kaynayıp köpürene karşı uyarıyorum
Ona ancak günaha batmış azgın (şaki) girecek
Yalan diyen, burun kıvıran o azgın...
Ondan ancak şunlar kurtulacak; sakınan,
Arınıp temizlenmek için malından veren,
Hiç kimseden bir beklentisi olmadan
Sırf Yüce Rabbi’ne özlem duyarak veren...”
(Leyl; 5-20)
Kime cehennem, kime cennet vaadediliyor görüyorsunuz değil mi?