Badania prowadzone z wykorzystaniem metod kwestionariuszowych wskazują na
pozytywne zależności pomiędzy inteligencją emocjonalną, a przywództwem
(charyzmatycznym i transformacyjnym).
Badania dotyczące związków pomiędzy stylami kierowania, a inteligencją emocjonalną
(chociaż mniej liczne), także sugerują obecność dodatnich korelacji pomiędzy preferencjami w
zakresie doboru stylów kierowania, a poziomem określonych parametrów inteligencji
emocjonalnej.
Warto więc zwrócić uwagę na fakt, iż poszukiwania empiryczne w zakresie
zdiagnozowania relacji pomiędzy zdolnościami i kompetencjami emocjonalnymi, a
przywództwem i stylami kierowania stanowią przedmiot badań realizowanych praktycznie na
całym świecie. Nie są to projekty ograniczone do zamkniętego kręgu kilku ośrodków
akademickich, ale badania realizowane w szerokich ramach różnorodnych podejść
teoretycznych, kulturowych i etnicznych.
Elementem, który z pewnością utrudnia odnalezienie „wspólnego mianownika” w
rozumieniu i interpretowaniu wyników badań, są odmienne podejścia teoretyczne, różnorodne
narzędzia badawcze i nierzadko trudne do uspójnienia założenia metodologiczne.
Pomimo tych niewątpliwych ograniczeń, zagadnienia związane z poszukiwaniem
zależności pomiędzy kompetencjami emocjonalnymi, a różnymi aspektami zarządzania będą z
pewnością kontynuowane i rozwijanie. Kolejne, zrealizowane projekty badawcze i wnioski z
nich wypływające, powinny prowadzić do coraz bardziej precyzyjnego definiowania
kluczowych pojęć oraz adekwatnego doboru metod i narzędzi diagnostycznych.
W mojej opinii, nic nie straciły ze swojej aktualności sugestie C. Chernissa, od wielu
lat prowadzącego badania diagnozujące zależności pomiędzy kompetencjami emocjonalnymi,
a zagadnieniami efektywności menedżerskiej. Cherniss proponuje trzy podstawowe działania
prowadzące do klaryfikacji procesów badawczych dotyczących inteligencji emocjonalnej:
o Przyjęcie jednej, spójnej definicji pojęcia inteligencji emocjonalnej.
o Dopracowanie narzędzi diagnozy parametrów inteligencji emocjonalnej, w
kierunku stworzenia kwestionariuszy i testów bardziej uniwersalnych i lepiej
wystandaryzowanych.
o Wypracowanie ujednoliconych kryteriów oceny skuteczności przywództwa.