Autorzy wyodrębnili więc cztery klasy zmiennych wpływających na przeprowadzenie
osądu menedżerskiego w zakresie adekwatności wyboru określonego stylu decyzyjnego^143 :
- Jakość decyzji – parametr określający stopień w jakim dana decyzja rozwiązuje
problem. - Akceptacja decyzji – parametr definiujący poziom motywacji podwładnych do
efektywnego wdrożenia decyzji. - Rozwój podwładnych – parametr definiujący stopień, w jakim działania podjęte
przez pracowników w ramach przyjętej decyzji przełożą się na rozwój ich
kompetencji. - Presja czasu – parametr definiujący czas potrzebny do podjęcia decyzji.
Vroom i współpracownicy założyli, iż menedżer przeprowadza analizę sytuacji
problemowej w oparciu siedem wymiarów (atrybutów problemu decyzyjnego), następnie
dokonuje wyboru stylu decyzyjnego adekwatnego do wymagań sytuacji.
Każdy z wymiarów jest zoperacjonalizowany w postaci pytań, odzwierciadlających
atrybuty problemu decyzyjnego (tab. 10 ).
Tabela 10. Atrybuty problemu decyzyjnego – pytania
Pytanie Treść pytania:
A Czy problem do rozwiązania charakteryzuje się atrybutem wymaganej jakości?
B Czy menedżer posiada wystarczającą ilość informacji, aby podjąć decyzję wysokiej jakości?
C Czy problem jest ustrukturalizowany?
D Czy akceptacja decyzji przez podwładnych ma istotne znaczenie dla jej efektywnego wdrożenia?
E Czy istnieje realna zaakceptowana przez jego podwładnych?szansa, że w przypadku podjęcia decyzji przez menedżera będzie ona
F Czy podwładni identyfikują się z celami organizacji, które będą osiągnięte w wyniku rozwiązania tego problemu?
G Czy pośród podwładnych może rozwiązania danego problemu?wystąpić konflikt na tle preferowanych sposobów
Źródło: Mączyński, J. „Partycypacja w podejmowaniu decyzji”., Wydawnictwo IFIS PAN, Warszawa., 1996, s.
68.
143
Mączyński, J. „Partycypacja w podejmowaniu decyzji”., Wydawnictwo IFIS PAN, Warszawa., 1996., s. 60.