leefstijl van altijd-maar-meer afwees,’ stelt ze. Om zichzelf te bewijzen dat ze
kon leven met minder, begon ze met het aantal items in haar kledingkast terug te
brengen tot 33 stuks – inclusief haar portemonnee, handtas en één zonnebril. Om
het minimalisme in alle facetten van haar leven te brengen, bedacht ze samen
met haar man Mark Tuttle een spel waarbij ze spullen voor elkaar verstopten.
‘Als je niet merkte dat het was verdwenen, hield dat in dat je het niet nodig had,’
vertelt Tuttle. ‘En dat betekende dat het weg kon.’
Uitproberen wat minimalisme met je doet wordt veel gemakkelijker, leuker
en meer intrigerend wanneer je al je bezittingen inpakt (zoals Nicodemus), doet
alsof je minder woonruimte hebt (zoals Strobel en Smith) of het spelletje ‘Wist
je dat het weg was?’ speelt (zoals Carver en Tuttle). Dat is handig, vooral als je
bedenkt dat het best lastig is om uit die tredmolen te stappen die materialisme
heet. Misschien is het zelfs wel essentieel, vooral wanneer je bedenkt dat
minimalisten per slot van rekening proberen hun impulsen te bedwingen om
dingen te verwerven en te verzamelen, impulsen die in de loop van millennia
ingesleten zijn geraakt.
Het is misschien gemakkelijk om te lachen over het tellen, maar de resultaten
zijn beslist niet lachwekkend. De manier waarop het leven van Smith en Strobel
is verbeterd, vormt daarvoor overtuigend bewijs. Door hun bezittingen weg te
doen, verminderden ze hun uitgaven en hun schulden, en kon Strobel een baan
accepteren waar ze meer voldoening uit putte. Het leidde tot minder lange
reistijden tussen thuis en werk, tot een eind aan rugpijn, tot meer tijd om gezond
te koken en tot meer tijd om te sporten. Als gevolg daarvan kreeg ze weer een
normaal gewicht, voelde ze zich gezonder en gelukkiger en hield ze op met
kibbelen met Smith. Dat ene besluit om minder spullen te hebben, bracht een
dominoachtige reeks van positieve effecten teweeg.
Voor hen was het de oplossing. Dat is het ook voor veel andere mensen met
wie ik heb gesproken, zoals Nicodemus en Fields Millburn, Nina Yau en Colin
Wright. Minimalisme blijkt gunstig te zijn voor veel mensen, hoewel het nog
altijd heel eenvoudig is om het in eerste instantie af te doen als een leefstijl voor
alleenstaanden tussen de twintig en veertig jaar die nauwelijks
verantwoordelijkheden dragen.
Maar minimalisme is ook haalbaar voor gezinnen.^3 Het werkte voor
Courtney Carver, die een puberdochter heeft. Carvers ziekte lijkt nu ‘tot rust
gebracht’, zoals haar artsen haar onlangs lieten weten. Minimalisme werkt voor
veel meer mensen met gezinnen die ik heb geïnterviewd, zoals Chris Wray in