Ο Μόνος Επιζών

Χρήστος Τσουκάλης

το μαξιλάρι και του «λέει» έτοιμος έλα να σου βγάλω το
πανωφόρι να ξαπλώσεις.

• Όχι, άστο, θα ξαπλώσω μ’ αυτό γιατί νιώθω λίγο το κρύο,
  έτσι θα είμαι πιο ζεστά.


• Αν κρυώνεις να πω την «μικρή» να αυξήσει την θέρμανση
  των καλοριφέρ.


• Δεν χρειάζεται, αυτοί μετά θα σκάσουν, η θερμοκρασία
  είναι καλή, απλά είναι φυσικό να αισθάνομαι το κρύο αφού
  δεν κινούμαι.


• Καλά, όπως νομίζεις, «τον βοήθησε να ξαπλώσει, και τον
  σκέπασε προσεκτικά»


• Εντάξει είμαι, «της λέει» ευχαριστώ, «πήγαινε τώρα να τα-
  κτοποιήσεις την φαμίλια σου.»

Εκείνη πλησίασε το κρεβάτι, έσκυψε τον φίλησε στο μά-
γουλο, του χάιδεψε λίγο τα μαλλιά, τράβηξε το σκέπασμα
στην πλάτη, και του είπε, «άντε κοιμήσου ο ύπνος θα σε
ξεκουράσει»

• Αν και.. δεν νυστάζω... μα θα προσπαθήσω να τον πάρω
  λίγο,.. πήγαινε να προλάβεις


• Καλό απόγευμα, «του είπε πηγαίνοντας προς την πόρτα»
  κατά το βραδάκι θα τηλεφωνήσω να μάθω πως θα είσαι.
  «και βγήκε.»


• Μην σκας, ακόμα δεν ήρθε η ώρα να σας αφήσω, «είπε
  χαμηλόφωνα»