Ο Μόνος Επιζών∞
Οι ριπές του αέρα που σάρωνε τα πάντα έξω, τον ξανάφε-
ραν στην πραγματικότητα. Γύρισε αργά από το άλλο πλευρό
μπας και κατάφερνε να κοιμηθεί, μα ήταν αδύνατον. Όλο
αυτό που πριν λίγο είχε ζήσει αναπολώντας τη διαδρομή
της ζωής του, τον έκανε να νιώθει, πως ότι και να συνάντησε
στην διαδρομή, όσες αγωνίες, όσες δυσκολίες βρεθήκαν
μπροστά του είχαν όλες το λόγο τους. Η τελική ομορφιά και
το μεγαλείο αυτού του ταξιδιού ήταν αυτές οι ίδιες οι προ-
κλήσεις που ενδυναμώνουν τον άνθρωπο, που δίνουν νόη-
μα στην ύπαρξη μας, που μας δίνει την ευκαιρία να απο-
κτήσουμε σοφία ώστε να την αφήσουμε παρακαταθήκη στις
επερχόμενες γενιές.
Τότε καταλάβαινε μια αναστάτωση μέσα στον πνευματικό
του κόσμο. Το μυαλό του πηδούσε σα ψύλλος από τη μια
σκέψη στην άλλη, αδυνατούσε να το δαμάσει.
Άνοιξε τα μάτια του. Μέσα στο δωμάτιο επικρατούσε σκο-
τάδι. Σαν μαγικό ραβδί κατάφερε να τον φέρει στην πραγ-
ματικότητα. Η δεύτερη κόρη του κοιμόταν πιο πέρα σε ένα
πτυσσόμενο ντιβάνι
“Τι ώρα να είναι άραγε; Μονολόγησε» ;Ένιωσε μερικά τσι-
μπήματα στο μέρος της καρδιάς, κι άλλες φορές του είχαν
συμβεί, μα αυτή τη φορά ήταν πιο έντονα, δεν ανησύχησε,
η καρδιά του, από μερικά χρόνια πριν τον είχε ειδοποιήσει
για την αδυναμία της, μα χάρη στην τεχνολογία, λειτουρ-
γούσε αδιάκοπα με τον βηματοδότη που του είχαν βάλει οι
γιατροί.
Έκανε να σηκωθεί μα οι πόνοι στην καρδιά δυνάμωναν,
τότε γύρισε ανάσκελα και άρχισε να παίρνει αργές και βα-
θιές ανάσες. Αυτή τη μέθοδο την ήξερε από τον πόλεμο,