Yeni Vizyon Fanzin 5. Sayı / Atölye Sayısı

Wordsworth’e yaltaklandığı bir hayran mektubu yolladı. Mektubu “Sizin arkadaşlığı-
nız olmasa hayatım bana ne verebilir ki?” gibi satılarla doluydu. Wordsworth’ün ya-
nıtı ölçülü ama çok da tersleyen bir üslupta değildi; “Zamansız ve uygun şartlar oluş-
madan sağlam ve sağlıklı bir dostluk sunma gücüne sahip olamayacaksam da, bu,
şartlar oluştuğunda bir kır çiçeği gibi yeşerecektir. Olmuyorsa da onu aramak beyhu-
dedir.”
Okul yıllarında kendini şiir okuyarak ve artık parası olduğu için hayat kadınlarına gi-
derek oyaladı. 22 Mayıs 1803 Pazar günü güncesine şöyle yazmıştı; “Bir şilin altı pe-
niye açık havada bir kızla eğlendim.” 1804’te çektiği diş ağrısı De Quincey’i afyonun
kollarına attı ve o kollardan hiçbir zaman kurtulamadı. Afyon tentürü, ağrısını geçir-
mekle kalmayıp aynı zamanda onun en iyi arkadaşı oldu: “Mutluluk artık bir peniye
satın alınabilir, yelek cebinde taşınabilir: Taşınabilir coşkular, yarım litrelik mantarlı
bir şişede olabilir” diye yazmıştı, şevkini gizlemeyi başaramayarak. Afyon tentürü
alarak operalara ve konserlere gitti, sanattan aldığı tadın büyük ölçüde arttığını keş-
fetti. Okulda ise bu keyif verici maddeyi üç haftada bire kadar indirdi.
21 yaşına geldiği için babasından kalan mirastan yüklüce bir pay aldı. Maddi özgür-
lük De Quincey’nin artık annesine hesap vermek zorunda kalmadığı anlamına geli-
yordu. Üniversitede derslerini verdi ama final sınavlarına girmeyerek Worcester’dan
diplomasız ayrıldı. Final sınavlarına neden girmediğiyse bilinmiyor. Girmiş olsaydı
geçeceğine şüphe yok: Sınav hocalarından biri onu “Hayatımda tanıdığım en zeki
adam” olarak tanımlamıştı. Önemli değildi çünkü diploması olmasa da artık dilediği
şeyi yapacak kadar çok parası vardı. Ortak bir arkadaşları vasıtasıyla Samuel Colerid-
ge’le tanıştı. Wordsworth ve afyon sevgileri onları birbirine çabucak bağladı. Bir za-
manlar De Quincey gibi Wordsworth’ün büyük bir hayranı olan Coleridge, 1807’de
onu Wordsworth’le tanıştırdı.
Umulmadık ama tıpkı De Quincey’nin beklediği şekilde Wordsworth’le kısa sürede
arkadaş oldular. De Quincey, Wordsworth’ün yanına taşınıp aylarca onunla yaşadı ve
ardından Wordsworth’ün Dove Cottage’taki eski evine geçti. Hatta Wordsworth, De
Quincey’yi 1810 Haziran’ında doğan üçüncü oğlunun vaftiz babası yaptı.
De Quincey’nin hedefinde yüce yazarlık tutkuları vardı: “Türünün entelektüel hayır-
severi olmak” ve “Gerçek felsefenin kurucusu olmak.” Bunların yerine Alman yazar-
lardan tercüme yapmakla ve Wordsworth ile edirtörlüğünü yaptığı dergilerde Percy
Bysshe Shelley’nin şiirlerini basmakla yetinmek zorunda kaldı. Deneme yazması için
pek çok teklif aldı. Biri de Lord Byron’ın yayıncısı John Murray’dı ama De Quincey
işi vaktinde yetiştiremedi. Daha 30 olmamıştı; insanlığın “entelektüel hayırseveri” ol-
mak için çok yol kat etmesi gerekiyordu.