Tuis. 09

Aan die werk ...

Talita het die swembadpomp verruil vir ’n ou

hout-dubbeldeur en ’n kosyn. “Die deure is liggies

skoongemaak maar grotendeels in sy natuurlik

verweerde toestand gelos om die gebou ’n bietjie

karakter te gee.”

Die lae muur was

eers die swembad

se binnerand.

’n Liefdestaak

Nadat die swembad opgevul is was Talita vol planne

vir die ateljee se voorkoms. Sy het ’n vryhand-

tekening gemaak van die gebou wat sy in gedagte

gehad het en dit aan ’n tekenaar oorhandig om te

finaliseer vir munisipale goedkeuring.

Maar toe wag nog ’n uitdaging op haar: Om die

fondasies buite-om die oorspronklike swembadmure

te grawe moes hulle ’n groot hamerboor gebruik om

die soliede rots daar op te breek. “Dit het ’n hele

maand gevat om te boor en beton te giet – weer

eens moes alles kruiwavrag vir kruiwavrag gebeur.”

Talita is dol oor herwin en sy sê dit was

onvermydelik dat sy materiaal sou gebruik wat van

vorige projekte oorgebly het – of wat sy van oraloor

gebedel geleen of afgerokkel het. Bakstene

insluitend klipharde 100 jaar oue Dundee-stene is

gebruik om die fondasie tot op vloervlak op te bou.

Die vloer is in seksies gegiet om voorsiening te maak

vir uitsetting en eenvoudig gladgestryk omdat Talita

graag die voorkoms van ontblote sement wou hê.

“Daarna kon ons met die ateljee self begin” sê sy

met ’n sug van verligting. Met Talita se hulp het

Vincent en sy neef begin bakstene lê en emmers vol

sement op- en afgedra. Die aanvanklike plan was

om Winblok-glassteenvensters te gebruik maar toe

hulle dit nie plaaslik kon opspoor nie het Talita

plaaslik vervaardigde aluminiumvensters gekies wat

goedkoper uitgewerk het as om Winblok-eenhede te

koop en van Gauteng te laat kom.

Die ateljee is in Desember 2014 formeel geopen.

“Sedertdien hou ons elke jaar in November ’n

ateljee-uitstalling. Dit was sonder twyfel die

uitdagendste van al die bou- en opknapprojekte wat

ek al aangepak het. Dit was ’n jaar se harde werk

lang ure en geweldig baie sement” sê ’n trotse

Talita. “Op die ou end is dit presies soos ek my dit

voorgestel het: ’n kapel-voorkoms semi-industrieel

duursaam en met ’n ongelooflike atmosfeer.”

Omdat die klippe te groot was om te skuif het

Talita en Vincent dit met vuur verhit en toe

koue water daaroor gegiet wat dit laat kraak

het. “Vincent het ’n familielid gevra om met die

proses te help en die meer hanteerbare stukke

wat oorgebly het te skuif.”