może różnić się od siebie, w zależności od okoliczności, które formują słowa albo je zniekształcają.
A język wewnętrzny pielęgnowany na przykład wspomnieniem sprawia, że cień który skrywam na-
biera nagle znaczenia i próbuje rozwinąć skrzydła, szukają słów do wysłowienia.
Słowa, które słyszę wzbierają we mnie z różnym natężeniem – słowa osoby, którą kocham
różni się znaczeniem od słów, które słyszę mimowolnie. Jedne i drugie spajają moje myśli, prowo-
kując je do dalszych czynności, które w moim przypadku największe spełnienie osiągają podczas
obserwacji.
Jednym z najpiękniejszych przejawów języka jest eksperyment, któremu słowa ulegają z na-
turalną zdolnością. Nie opuszczając ram myśli, poddawane są ciągłej obróbce i ciągłej płynności,
która chce wylać się na zewnątrz, inspirując być może inne, kolejne słowa, które lubią przemianę.
W zależności od kąta nachylenia i swojego gruntu albo formy, która eksperymentalnym powiewem
może nadawać nowych znaczeń, różnią się od siebie i powodują uczucia, myśli, zdarzenia. Próbuję
sobie uzmysłowić, że to słowa, a szczególnie moje własne wypowiedziane i odbite od rzeczywisto-
ści albo pociągnięte do wewnątrz, stanowią najciekawsze medium, jakie kieruje mną.
Słowa, które mkną prowadzą mnie do myśli, które oddalone od mojej historii prowadzą na
intelektualne manowce, jakie wpisują się w ukrycie cienia, kształtując coraz to nowsze, być może
jeszcze nieogarnione refleksy wewnętrznego strumienia.
Istnieje w tym oddaleniu jeszcze kilka słów, które świadczą o samych sobie, powodując
moją ciekawość, której ulegam, nawet gdy jej zaprzeczam. Słowa, które mkną porywają za sobą ję-
zyk codzienny, przeciwstawiają go językowi grupy albo współczesnym słowom, jakie o sobie dają
znać, domagając się odtworzenia i ciągłego pożytkowania. Istnieją słowa piękne, zwykłe, ciekawe,
słowa wyrażające cały sprzeciw wobec układnej rzeczywistości oraz słowa, które stymulują, słowa
zaskakujące, słowa brzydkie, słowa natrętne, słowa zrozumienia, słowa nienawiści, słowa tęsknoty,
słowa zmęczenia, słowa tolerancji, słowa powalające, słowa niegrzeczne, słowa utrapienia, słowa
smutku, słowa zakazu, słowa przyzwolenia, słowa radości. Każde z nich powoduje inne reakcje
i każdy człowiek reaguje inaczej na każde z nich. Słowa są jak kłącza, które powodują różnorod-
ność jak przełamane refleksy w pryzmacie światła albo potrafią być jednostajne i ciężkie jak głusza
nocy usnuta mrokiem. Każde jednak słowo zatrzymuje się w określonym znaczeniu, nawet jeśli ta-
kowego ze swojej natury nie posiada, dlatego słowa i język są nierozerwalne z pojęciem pamięci,
która oddziałuje na mnie, i która popchnęła mnie w oddale, abym jej się przyjrzał i zabrał nieco
skrytego cienia, który spowodował słowa rozpędzone, jakie mkną w głąb języka.
Te spacery wieczorne urzekały mnie swoją zwykłością i nieutrapieniem, którego szukałem