Μουσουλμάνοι. Επειδή κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο, αφού στο
σπίτι δεν υπήρχε πολυτέλεια χώρων, πολλές φορές ξυπνούσα τη
νύχτα και διέκρινα τον παππού στο σκοτάδι να κάθεται στα γόνατα
σιωπηλός. Εκτός από τις πέντε φορές, που είναι υποχρεωτικές για
όλους τους πιστούς, ο Σαλή Αγάς αφιέρωνε ώρες ατέλειωτες μέσα
στη νύχτα, όταν η φύση ήταν βυθισμένη στη σιωπή της ανάπαυσης,
για προσευχή και περισυλλογή.
Έγινα κάποια στιγμή μαθητής του παππού μου. Είχε και
άλλους μαθητές. Ήταν οι άνθρωποι που τον επισκέπτονταν και
συζητούσαν μαζί του και κυρίως εκείνοι που συναθροίζονταν στο
γαλήνιο δωμάτιο τις Πέμπτες τα βράδια.
Ένα βράδυ καλοκαιριού ήμασταν στο δωμάτιο πέντε έξι
άτομα. Ανάμεσά μας και μια κυρία, με ακάλυπτο κεφάλι. Ο παππούς
άρχισε να μας μιλά για τον χαζρέτι Εφλατούν, για τον άγιο
Πλάτωνα. Μας εξηγούσε τις ιδέες του αρχαίου φιλοσόφου και
κάποια στιγμή έκανε λόγο και για τον παππού μας από την Αθήνα,
όπως ανέφερε με πολλή τρυφερότητα. Τόλμησα και τον ρώτησα,
ποιον εννοούσε και μου απάντησε πως είχε κάνει λόγο για τον
Σωκράτη. Πρόσθεσε μάλιστα λέγοντάς μου, φαντάζομαι γιε μου να
σας μίλησαν στο σχολείο γι’ αυτόν τον ευλογημένο άνθρωπο της
αρχαίας Αθήνας. Και συνέχισε, έχω μια εσωτερική πληροφορία πως
ο Σωκράτης ήταν ένας από τους Απεσταλμένους για τους Έλληνες
των αρχαίων χρόνων.... Εκείνο το βράδυ, ένιωσα σα να είχαν
συρθεί στην άκρη, ένα σωρό μπερντέδες από μπροστά μου, που
κρατούσαν το βλέμμα μου φυλακισμένο σε νοητό κατασκότεινο
μπουντρούμι. Όταν έφυγαν όλοι και μείναμε μόνοι, ο παππούς κι
εγώ, από τη μια μεριά ένιωθα μια πρωτόγνωρη ησυχία να καλύπτει
την ύπαρξή μου κι από την άλλη ο νους μου, σαν μύλος, να αλέθει